تاثیر دسترسی به زیست توده و توانمندی های فناورانه بر سیاست های اقتصاد زیستی: مقایسه ایران با کشورهای منتخب

در اتخاذ سیاست های اقتصاد زیستی عواملی همچون دسترسی به زیست توده و توان فناوری و نوآوری موثرند. در این تحقیق اثر این پیشران ها در جهت گیری سیاستی کشورهایی که به بیش از 50 درصد منابع زیست توده کشاورزی، جنگلی و آبزی دسترسی دارند و یا جزء کشورهای نوآور محسوب می شوند، بررسی شده است. همچنین، سیاست های توسعه اقتصاد زیستی ایران با کشورهایی دارای شرایط مشابه و برخی همسایگان شمالی مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفته است. همه کشورها متناسب با میزان زیست توده در دسترس، سیاست های تولید انرژی زیستی را به عنوان یکی از مهمترین حوزه های اقتصاد زیستی مورد توجه قرار داده اند. کشورهای دارای زیست توده کافی و رتبه نوآوری بالا، دامنه اقتصاد زیستی را به حوزه های دیگری از جمله سلامت و زیست فناوری دریا نیز گسترش داده اند. کشورهای دارای رتبه نوآری متوسط و پایین بر استفاده مطلوب از زیست توده در بخش کشاورزی و توسعه زیست فناوری کشاورزی با روش ها و فناوری های رایج تمرکز دارند. در ایران و کشورهایی که از نظر پوشش جنگلی و کشاورزی محدودیت دارند توسعه زیست فناوری سلامت در اولویت است. البته اقتصاد زیستی در قانون برنامه ششم توسعه بر توسعه کودهای زیستی، زیست مهارگرها و حمایت از تولید برق زیستی به کمک پسماندها استوار شده است، اما این حوزه ها هنوز سهم قابل توجهی در اقتصاد زیستی ایران ندارند. ایجاد تعادل و توازن در توسعه ابعاد مختلف اقتصاد زیستی نیازمند تعیین اولویت ها و نیازهای کشور، بهبود ظرفیت های زیست فناورانه در حوزه کشاورزی و محیط زیست، داشتن سیاست ها و راهبردهای شفاف در استفاده از سایر منابع به ویژه زیست توده های دریایی و تقویت همکاری های منطقه ای یا بین المللی است.