اولویت فلسفه آموزشی و ذهنیت فلسفی اعضای هیات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران

هدف از پژوهش حاضر اولویت فلسفه آموزشی و ذهنیت فلسفی هییات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران بود. 150 پرسشنامه بطور تصادفی در بین اساتید هیات علمی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های کشور (دولتی و آزاد اسلامی) توزیع و 123 پاسخنامه ها جمع آوری شد که تنها 98 پاسخنامه مورد تایید نهایی قرار گرفت. دو پرسشنامه «ارزیابی اولویت فلسفی (PPA)» ساخته شده توسط وایز و بندی (2010) با آلفای کرونباخ 0/859 و «ذهنیت فلسفی (PM)» ساخته شده توسط سلطانی (1375) با آلفای کرونباخ 0/86 برای آزمون فرضیات تحقیق بکار رفت. نتایج نشان داد که تجربه گرایی (اکسپریمنتالیسم) به عنوان اولویت اول بود؛ فلسفه آموزشی واقع گرایی، رتبه دوم و فلسفه های آموزشی اصالت ذهن، وجودگرایی، و جاودان گرایی در یک رده رتبه سوم را به خود اختصاص دادند (0/001 = p). از سوی دیگر، جامعیت به عنوان اولویت اول بود و تعمق، و انعطاف پذیری رتبه های دوم و سوم را به خود اختصاص دادند (0/001 = p). برای بسیاری از افراد مشکل است که بر مبنای یک تفکر و اصول خاص فلسفی، باورهای خود را بنا نهند، بنابراین توصیه می شود با ترکیب مفاهیم مختلف از دیدگاه های فلسفی در قالب یک باور موزون، گلچینی از اصول را فراهم می آورند که بدان منتخب گرایی گفته می شود که همان رویکرد التقاطی است. بطوریکه ترکیب متفکرانه باورها، دیدگاه فلسفی کاملی را به وجود می آورد. همچنین، به نظر می رسد که برای اساتید لازم است تا دارای جامعیت، تعمق، و انعطاف پذیری بطور برابر و موزون باشند؛ از این به بعد می توان گفت که آن ها به ذهنیت فلسفی مجهز شده اند.