الگوی راهبردی نهادینه سازی امر به معروف در بافت فرهنگی- اجتماعی؛ مبتنی بر نظریه زمینه ای

امر به معروف راه و روش پیامبران و صالحان و واجب بزرگ الهی است که در پرتو آن، امنیت اجتماعی تامین می شود. پژوهش حاضر باهدف طراحی الگوی نهادینه سازی امر به معروف در بافت فرهنگی- اجتماعی بر اساس نظریه زمینه ای بود.

به منظور طراحی الگوی یادشده به شکل بومی، از روش پژوهش کیفی و روش نظریه زمینه ای استفاده شد. به این منظور صاحب نظران و مسیولان مربوطه با هماهنگی های انجام شده مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد.

یافته ها:

 در کدگذاری باز، با تحلیل و کدگذاری مصاحبه های انجام شده، 377 کد باز به دست آمد که به صورت گزاره های مفهومی اولیه مشخص شدند. در کدگذاری محوری، کدها و مقوله های اولیه با یکدیگر مقایسه و پس از حذف کدهای مشابه، 37 کد محوری به دست آمد. برخی از این مقوله ها به عنوان پیامدهای امر به معروف و نهی از منکر (شامل اجرای احکام و فرایض الهی، ترویج نیکی «بر پا شدن معروف»، اجتناب از بدی «رخت بستن منکر»، ایجاد سازمان متدین و حیات طیبه، تثبیت نظام اسلامی و طراوت و شادابی آن و فلاح و رستگاری) و برخی در نقش عامل های تاثیرگذار تهیه و تدوین شدند. در مرحله کدگذاری انتخابی، مولفه گفتمان سازی و فرهنگ سازی به عنوان مقوله اصلی انتخاب و سایر مقوله ها به آن ارتباط داده شدند.

نتیجه گیری:

 درمجموع، بر اساس یافته های حاصله می توان نتیجه گرفت رواج امر به معروف و نهی از منکر ضامن برپا شدن واجبات و مستحبات، رخت بستن منکر (محرمات و مکروهات)، ایجاد سازمان متدین و حیات طیبه، تثبیت نظام اسلامی و طراوت و شادابی آن و درنهایت، نیل به فلاح و رستگاری می شود.