ارزیابی توان هیدروکربن زایی شیل و مارن های بخش میانی سازند داریان در ناحیه دزفول جنوبی، زاگرس، ایران

سازند داریان (سن آپسین) با سنگ شناسی بطور عمده آهکی بیش تر بعنوان سازند مخرنی شناخته می شود. این سازند در منطقه دزفول جنوبی به سه بخش پایینی، میانی (زبانه کژدمی) و بالایی تقسیم می شود. سنگ شناسی بخش میانی شامل لایه های شیل، مارن و میان لایه های آهک رسی می باشد. تاکنون به ارزیابی توان تولید هیدروکربن این بخش پرداخته نشده است. در این مطالعه نتایج آنالیز راک ایول 67  نمونه از لایه های شیلی و مارنی  بخش میانی سازند داریان (سن آپسین) از سه برش سطحی و نه چاه در ناحیه دزفول جنوبی به منظور تعیین نوع کروژن، محتوای TOC و بلوغ حرارتی، مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده مقادیر TOC بخش میانی داریان  از 2/0 تا 5/2 درصد وزنی با میانگین 1/1 درصد وزنی است. عمده لایه های انتخابی بویژه در بخش مرکزی و غربی ناحیه از نظر حرارتی بالغ بوده و به پنجره نفت زایی رسیده است نمونه های مطالعه شده دارای کروژن تیپ II تا II/III و III بوده و توان زایش هیدروکربور (پتانسیل متوسط تا عالی) را دارند.  بررسی میزان بلوغ حرارتی نمونه ها با توجه به پارامتر Tmax در بخش میانی داریان حاکی از آن است که تقریبا تمامی نمونه ها وارد پنجره نفتی گردیده اند ارزیابی نمونه های مطالعه شده نشان می دهد که توان هیدروکربن زایی لایه های شیلی و مارنی بخش میانی داریان (زبانه کژدمی) در یک روند از  شرق به غرب افزایش می یابد و این بخش بعنوان سنگ منشاء می تواند نقش مهمی در سیستم نفتی داریان بالایی و و افق های مخزنی بالاتر داشته باشد.