بررسی نحوه ی رخداد کانسار چنگرزه (جنوب نطنز) در توالی رسوبی تریاس میانی: نمونه ای از ذخایر سرب± نقره تیپ دره ی می سی سی پی در کمربند فلززایی ملایر-اصفهان

کانسارهای فلزی با سنگ میزبان رسوبی به عنوان مهم ترین منابع تامین کننده ی سرب و روی در ایران هستند که در محدوده ی سنی پروتروزوییک بالایی تا سنوزوییک تشکیل شده اند. کانسار سرب± نقره چنگرزه به میزبانی دولستون های گسلی تریاس میانی در فاصله 75 کیلومتری شمال خاوری اصفهان و بخش جنوبی کمربند فلززایی ملایر- اصفهان، قرار دارد. کانه زایی به دو صورت درون زاد سولفیدی و برون زاد غیرسولفیدی (اکسیدی، کربناتی و سیلیکاتی)، وجود دارد. کانه زایی سولفیدی با ساخت و بافت های برشی، پرکننده حفرات، رگه- رگچه ای و جانشینی به طور عمده از گالن و کانه های فرعی اسفالریت، پیریت و سری تتراهدریت- تنانتیت، تشکیل شده است. براساس نتایج شیمی کانی ها، محتوای  mol% FeS در ترکیب اسفالریت ها بین 14/1 تا 88/3 درصد مولار، بدست آمد که منطبق با وضعیت سولفیداسیون متوسط (LogfS2≈ −13)، است. نسبت Co/Ni در ترکیب پیریت نیز بین 12/0 تا 25/0، آشکار شد که بر مبنای آن دارای خاستگاه رسوبی تا گرمابی هستند. مقادیر دما و شوری میانبارهای سیال حاکی از تشکیل کانه زایی سولفیدی مرتبط با شورابه های حوضه ای غنی از FeCl2-MgCl2 (ترکیبی از آب های اقیانوسی قدیمی و سیالات به دام افتاده در حفرات سنگ)، هستند که طی مراحل پایانی کانه زایی با آب های جوی رقیق، مخلوط شده اند. با در نظر گرفتن شواهدی نظیر جایگاه تکتونیکی، سنگ میزبان دولستون، دگرسانی های سیلیسی و دولومیتی ، مجموعه کانه های فلزی سولفیدی ساده، کنترل کننده های لیتولوژی- ساختاری، سولفات های دریایی به عنوان منشاء اصلی سولفور و فلزات آزاد شده از پی سنگ رسوبی زیرین، می توان دریافت که کانسار چنگرزه دارای بیش ترین شباهت با کانسارهای تیپ دره ی می سی سی پی است.