اثر 8 هفته تمرینات توانبخشی ترکیبی (ثبات مرکزی و تراباند) بر میزان فاصله کندیل های داخلی زانو، زاویه Q و استقامت عضلات مرکزی در دانش آموزان نوجوان مبتلا به زانوپرانتزی

زانوپرانتزی یکی از شایع ترین اختلالات اندام تحتانی است که فرد بر روی لبه خارجی پا راه می رود. هدف از این مطالعه تعیین اثر 8 هفته تمرینات توانبخشی ترکیبی (ثبات مرکزی و تراباند) بر میزان فاصله کندیل های داخلی ران، زاویهQ و استقامت عضلات مرکزی در دانش آموزان نوجوان مبتلا به زانوپرانتزی است.

30 دانش آموز دختر دوره متوسطه اول مبتلا به زانوپرانتزی به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری تجربی (سن 74/0±47/14 سال، قد 93/0±80/158 سانتی متر، وزن 68/8±80/48 کیلوگرم) و کنترل (سن 76/0±14 سال، قد 18/5±73/157 سانتی متر، وزن 22/5± 13/49 کیلوگرم) تقسیم شدند. فاصله بین کندیل های داخلی ران، زاویهQ و استقامت عضلات مرکزی به ترتیب به وسیله کولیس، گونیامتر و تست پلانک جانبی مک گیل اندازه گیری شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به تمرین پرداختند.

طبق یافته های تحقیق، کاهش معناداری در فاصله کندیل های داخلی ران (002/0P=)، افزایش معناداری در زاویه Q (007/0=P) و استقامت عضلات مرکزی (001/0=P) دیده شد.

با توجه به نتایج اثربخش تمرینات این تحقیق توصیه می گردد که در برنامه های اصلاحی جهت بهبود و اصلاح ناهنجاری زانوپرانتزی از این مجموعه تمرینی استفاده شود.