پیش بینی راهبردهای مقابله ای بر اساس سلامت معنوی و تاب آوری در سالمندان شهر تهران

سالمندان برای رویارویی با استرس های دوره سالمندی مانند مواجهه با چالش سلامتی- بیماری و یافتن کیفیت زندگی و رفاه بهتر از راهبردهای مختلفی تحت عنوان راهبردهای مقابله ای استفاده می کنند که تعیین پیش بینی کننده های آن در پرستاری سالمندی بسیار حایز اهمیت است. هدف از مطالعه ی حاضر پیش بینی راهبردهای مقابله ای بر اساس سلامت معنوی و تاب آوری در سالمندان شهر تهران بود.

مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی بود که جامعه ی پژوهشی آن را سالمندان مراجعه کننده به پارک های شهر تهران در نیمه ی اول سال 1399 تشکیل دادند. بر اساس فرمول آماری 100 نفر از سالمندان واجد شرایط از طریق نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های سلامت معنوی سالمندان ایرانی، تاب آوری و راهبرد های مقابله ای استفاده شد. محقق روزانه با مراجعه به پارک های مدنظر سالمندان را وارد مطالعه نموده و از طریق مصاحبه پرسشنامه ها را تکمیل نمود. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 20 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین سنی نمونه ها 61/6 ± 90/69 سال بود. 61 درصد آن ها مرد، 80 درصد متاهل، 42 درصد بازنشسته بودند. میزان سلامت معنوی سالمندان (61/3 ± 64/72) در حد بالا، تاب آوری (32/8 ± 96/48) در حد متوسط رو به پایین بدست آمد. نمره ی راهبرد مساله مدار 33/3 ± 22/61، راهبرد هیجان مدار 17/4 ± 61/54 و راهبرد اجتنابی 15/5 ± 31/59 بود و راهبرد مساله مدار در سالمندان غالب بود. ارتباط سلامت معنوی و تاب آوری با تمام راهبردهای مقابله ای معنی دار و مستقیم بود و مولفه سلامت معنوی و تاب آوری به ترتیب 32 و 5/2 از واریانس راهبرد مقابله ای مساله مدار، 4/38 و 6/6 درصد راهبرد مقابله ای هیجان مدار و 5/45 و 5/16 درصد راهبرد مقابله ای اجتنابی را در سالمندان تبیین می نمود.

با توجه به اهمیت استفاده از راهبردهای مقابله ای در سالمندان و ارتباط سلامت معنوی و تاب آوری، ارتقای سلامت معنوی و تاب آوری آنان می تواند به عنوان یکی از پیشنهادهای موثر برای ارتقای استفاده از راهبردهای مقابله ای در آنها باشد.