مطالعه اثرات بافتی نانو ذرات زیستی اکسید روی تهیه شده با عصاره اتانولی میوه قره قاط Vaccinium arctostaphylos برکبد و پانکراس موش های صحرایی دیابتی

گسترش نانوتکنولوژی در زمینه های مختلف از جمله پزشکی نیاز به بررسی عوارض جانبی این مواد در محیط زنده را ایجاد می کند؛ لذا در این پژوهش با تولید نانو داروی زیستی ضمن بررسی اثر ضد دیابتی آن، اثرات سمیتی احتمالی بر بافت کبد و پانکراس نیز مطالعه شد.

در این مطالعه تجربی پس از تهیه نانو ذرات زیستی و غیر زیستی اکسید روی و مشخصه یابی آن ها با میکروسکوپ الکترونی نگاره، گدازه و طیف سنجی پراش پرتو ایکس، تعداد 30 سر موش صحرایی در 6 گروه 5 تایی بررسی شدند. گروه ها شامل 1- کنترل سالم 2- کنترل دیابتی 3- دیابتی- انسولین (U/kg10)4- دیابتی- قره قاط (mg/kg150) 5- دیابتی- اکسید روی (mg/kg 8) 6- دیابتی-عصاره و اکسیدروی (mg/kg 8) بودند. القای دیابت با آلوکسان مونوهیدرات با تزریق زیرصفاقی (mg/kg 170) انجام شد. موش ها 16 روز به صورت زیر صفاقی تحت تیمار قرار گرفته و ضمن بررسی میزان قند خون، در پایان دوره بافت های کبد و پانکراس با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین مورد مطالعه قرار گرفت. یافته های حاصل با روش آماری آنوا دو طرفه و آزمون تعقیبی توکی در محیط SPSS آنالیز شد.

یافته ها: 

آنالیز نانو ذرات بیانگر اتصال گروه های آلی بر سطح نانو ذرات آن ها بوده است. بررسی نمونه های سرم تهیه شده حاکی از کاهش معنی دار قند خون در گروه های تیمار شده با نانو داروها نسبت به گروه کنترل دیابتی است (0/05 >p). بررسی بافتی کبد و پانکراس ضایعات بافتی نشان نداد.

نتیجه گیری:

 پژوهش حاضر نشان داد که نانو ذرات زیستی، علیرغم اثرات معنی دار در کاهش قند خون موش های دیابتی در غلظت های استفاده شده، اثرات سمیتی در بافت های کبد و پانکراس ایجاد نکردند.