شاخص های منظر میراثی (فرهنگی) در بافت تاریخی نمونه موردی بافت تاریخی عودلاجان
میراث هر شهر فارغ از فرهنگ مناطق آن نیست. منظر میراثی (فرهنگی) شهر به معنی لایههای پویای گذشته و حال شهری است که فرهنگ مردم و تاریخ هر منطقه با دیگر شاخصهای اصلی آن را شکل میدهد و میراث شهری در ورای بعد کالبدی آن است. شناخت ارزشهای منظرین یک اثر تاثیر مشهودی بر حفاظت آن اثر داشته و راهنمایی برای مرمت یا حفظ و احیای آن خواهد بود. بدیهی است که حفظ و نگهداشت یک بافت تاریخی نیازمند شناخت ارزشهای واقعی آن و تطبیق برداشتها و ادراکات برنامهریزان و متولیان امر حفاظت با این ارزشهای واقعی است .مولفههای بسیاری به نگرشی نوین و یکپارچه در تشخیص مناظر میراثی (فرهنگی) منجر میشود. این مقاله در پی آن است تا با بررسی اسناد و تعاریف متفاوت شاخصهای شناسایی مناظر میراث فرهنگی در بافتهای تاریخی تهران را بیابد. از این رو بافت تاریخی عودلاجان بهعنوان نمونه مورد بررسی شده است. نشناختن این شاخص به آشفتگیهای بصری در بافتهای تاریخی و از بین رفتن مناظر میراثی (فرهنگی) منجر شده است. این نتایج در تدوین ضوابط شهری مانع از تصمیمهای غیرعلمی در حفاظت از منظر میراثی (فرهنگی) بافت تاریخی شهر خواهد شد و به استفاده از پتانسیل احیا و ساماندهی فضاهای گمشده در پهنههای تاریخی منجر میشود. این مقاله با روش کیفی و راهبرد استدلال منطقی بهدنبال تعیین شاخصهای مرتبط با منظر میراثی (فرهنگی) بهویژه بازتعریف ارزشهای چند لایه و میان مرتبط بر مبنای مراجع موجود، اسناد بینالمللی و نظرسنجی متخصصان و مردم در بستر مناطق تاریخی شهر تهران است. همچنین ساختار این مقاله به بیان دیدگاههای نظری مبتنی بر استخراج، تصفیه و پالایش منابع و ثروتهای فرهنگی جامعه معطوف است. نتایج این مقاله به بازشناسی تعریف، الگوها و ابزارهای رویکرد «منظر میراثی» و بهکارگیری این رویکرد برای شناخت، بازخوانی و بهبود منظر میراثی و شهری در بافتهای تاریخی کمک میکند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.