مقایسه اثربخشی حداقل و حداکثر دوز پنتوپرازول در درمان بیماران دچار زخم معده هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان در سال 1396-1395: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مهارکننده های پمپ پروتون نقش مهمی در پایدار کردن لخته ایجاد شده ناشی از خون ریزی گوارشی فوقانی دارند. لذا این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه اثربخشی حداقل و حداکثر دوز پنتوپرازول در درمان بیماران دچار زخم پپتیک هموراژیک، مراجعه کننده به بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان انجام شد.

مواد و روش ها:

 این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 96-1395 در بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان بر روی 104 بیمار مبتلا به خون ریزی گوارشی فوقانی انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند: به گروه A، دوز بالای پنتوپرازول (80 میلی گرم) و به گروه B، دوز پایین (40 میلی گرم) تجویز شد. جهت همسان سازی جنسیت و سن در دو گروه مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t مستقل، آزمون مجذور کای و یا آزمون دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: 

میانگین و انحراف معیار سن بیماران در گروهA ، 79/22±96/52 سال و در گروه B، 18/23±51/52 سال بود (921/0=P). تفاوت معنی داری بین جنس در دو گروه مذکور مشاهده نگردید (823/0=P). دوز پنتوپرازول، با میزان مرگ ومیر، خون ریزی مجدد، روزهای بستری، افت هموگلوبین، نیاز به جراحی ارتباط معنی داری نداشت.(05/0<P).

نتیجه گیری: 

در این مطالعه، اثر بخشی دوز بالای پنتوپرازول در مقایسه با دوز پایین آن در پیامدهای بالینی شامل میزان مرگ ومیر، نیاز به عمل جراحی، خون ریزی مجدد، تعداد روزهای بستری و میزان افت هموگلوبین در هر دو گروه بیماران تفاوتی ندارد. لذا، جهت سلامتی بیماران در دوز دریافتی بهینه، بررسی های بالینی با حجم نمونه بیش تر توصیه می شود.