سندرم رترکشن دوئن اگزوتروپیک و غیرقرینگی چهره

ارزیابی کمی و کیفی غیرقرینگی چهره در بیماران مبتلا به سندرم رترکشن دوین اگزوتروپیک یک طرفه با ترن سر و مقایسه آن با افراد طبیعی.

مطالعه حاضر به روش مقطعی بر روی 22 نمونه شامل 11 بیمار مبتلا به سندرم رترکشن دوین اگزوتروپیک یک طرفه با ترن سر و 11 فرد طبیعی بدون تورتیکولی به عنوان گروه شاهد انجام پذیرفت. برای ارزیابی ظاهر چهره، از فاصله 40 سانتی متری، چهار عکس از هر نمونه گرفته شد و با نرم افزار Corel Draw X7 تحلیل گردید. متغیرهای کیفی غیرقرینگی (آسیمتری) چهره شامل انحراف تیغه ی بینی از راستای طبیعی، متفاوت شدن اندازه دو سوراخ بینی، فشردگی یک طرفه گونه و فشردگی یک طرفه صورت ثبت گردید. هم چنین متغیرهای کمی غیرقرینگی چهره شامل "اندازه صورت نسبی" و "زاویه ی صورت" اندازه گیری شدند.

میانگین سنی گروه بیماران و گروه شاهد به ترتیب 10±17 و 10±18 سال بود. در هر دو گروه هماهنک سازی جنسیتی-سنی انجام شد (به ترتیب، 99/0P> و 885/0=P). کل 11 (100 درصد) بیمار دارای سندرم رترکشن دوین اگزوتروپیک غیرقرینگی چهره داشتند اما در گروه شاهد، در 6 (5/54 درصد) افراد غیرقرینگی چهره مشاهده شد و 5 (5/45 درصد) نفر چهره ای کاملا متقارن داشتند (736/0 =P). میانگین زوایه صورت در گروه بیماران (°016/0±°7/1) به طور معناداری بیش تر از گروه شاهد (°8/0±°8/0) بود (012/0 =P). میانگین اندازه صورت نسبی نیز در گروه بیماران (016/0±022/1) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (006/1±008/1) بود (019/0=P). فراوانی همه متغیرهای کیفی آسیمتری چهره (فشردگی یک طرفه گونه، صورت و سوراخ بینی و همچنین انحراف تیغه ی بینی) در گروه بیماران به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد طبیعی بود (همه، 001/0>P).

تمام پارامترهای عدم تقارن چهره در بیماران مبتلا به سندرم رترکشن دوین اگزوتروپیک که ترن سر دارند، به طور معناداری از گروه شاهد طبیعی بیش تر است.