تعیین عوامل مرتبط با خستگی چشمی (آستنوپی) ناشی از استفاده از 3 اندازه مختلف تلفن همراه هوشمند بر عملکرد بینایی در دانشجویان علوم پزشکی ایرانشهر

ارزیابی الگوی استفاده از موبایل و اختلالات بینایی وابسته به آن در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر.

این مطالعه بر روی افراد داوطلب سالم بدون بیماری چشمی و سیستمیک با دامنه سنی بین 18 تا 30 سال صورت گرفت. تمامی نمونه ها 3 بار در سه روز مختلف در زمان یکسان ارزیابی شده و کار چشمی را با هر سه نوع تلفن همراه به مدت 1 ساعت انجام دادند. از افراد درخواست گردید کار چشمی دقیق و یکسان تارگت های متحرک با سرعت کم در هر سه موبایل را به صورت زیر انجام دهند. یافتن تارگت های بزرگ و کوچک که پیدا و پنهان می شوند و خواندن جملات متحرک برای پیدا کردن جواب تمام تارگت ها که از چپ به راست و برعکس حرکت می کردند تا فرد فقط به مرکز صفحه موبایل نگاه نکند بلکه به محیط صفحه هم در طول معاینه نگاه کند.

در کل 20 شرکت کننده (8 مرد و 12 زن) در مطالعه حضور داشتند. در 11 نفر چشم راست و در بقیه، چشم چپ غالب بود. میزان NPA، 3/3±5/9 سانتی متر (میانگین 5/10 دیوپتر) قبل از انجام تست و1/12±8/5 (میانگین 3/8 دیوپتر) بعد از کار با موبایل 5/5 بود. اما تغییر عمده ای قبل و بعد از کار با موبایل 5/5 مشاهده نشد. میزان PRA قبل از کار چشمی 2/6±8/9 سانتی متر (میانگین 2/10 دیوپتر) و بعد از کار چشمی 0/10±2/4 (میانگین 0/10 دیوپتر نشان دهنده حداقل تغییرات در بین سه نوع گوشی) بود (020/0=P). نقطه نزدیک تقارب، میزان NPC قبل از کار چشمی 2/2±7/7، 3/2±7/5، 6/2±1/8 برای گوشی های 8/5 و 5/5 و 1/5 بود که بعد از کار چشمی افزایش یافت (0/8±4/2، 2/8±7/2، 4/8±8/2). بیش ترین میزان افزایش آن، برای موبایل 5/5 بود اما تفاوت معنی داری بین سه نوع گوشی مشاهده نشد.

تفاوت معنی داری بین پاسخ تطابقی در تمامی حالات و تحریکات ورژنسی بین سه نوع گوشی دیده نشد. این حالت ممکن است در نتیجه جوان بودن نمونه های مورد بررسی و طبیعی بودن دامنه تطابقی متناسب با سن آن ها باشد.