پاسخ های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال های دو رقم زیتون به تنش شوری ناشی از کلرور سدیم

شوری یکی از تنش های مهم محیطی است که رشد و تولید محصول را در ایران محدود ساخته است. زیتون (Olea europea L.) یکی از مهم ترین و گسترده ترین درختان میوه در ناحیه مدیترانه می باشد. در سال های اخیر، سطح باغ های زیتون در ایران گسترش قابل توجهی یافته است. به علاوه، اغلب ارقام مورد استفاده در این باغ ها ارقام خارجی می باشند که اطلاعات کمی در مورد رفتار آن ها در شرایط ایران و به ویژه تحمل آن ها در برابر شوری وجود دارد. از این رو، به منظور مطالعه اثرات شوری کلرور سدیم بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال های یک ساله دو رقم زیتون، یکی رقم میشن (یک رقم خارجی) و دیگری رقم ماری (یکی از مهم ترین ارقام ایرانی)، یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با چهار تکرار اجرا گردید. تیمارهای شوری به وسیله آبیاری با آب حاوی غلظت های صفر، 25، 50، 100 و 200 میلی مولار نمک کلرور سدیم اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که شوری کلرور سدیم اثر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی دارد. با افزایش غلظت نمک در آب آبیاری، ویژگی های رشدی (ارتفاع نهال، تعداد و سطح برگ ها، تعداد و طول شاخه های جانبی، قطر ساقه، وزن تر و خشک برگ و ساقه و وزن خشک ریشه)، محتوی نسبی آب برگ، میزان کلروفیل و غلظت پتاسیم برگ کاهش یافت، در حالی که میزان انباشت پرولین و قندهای محلول کل و غلظت سدیم و کلر در برگ ها افزایش نشان داد. در مجموع، یافته های این تحقیق نشان داد که رقم میشن به واسطه ی داشتن مقادیر پتاسیم، میزان کلروفیل و RWC بیشتر، انباشت بیشتر پرولین و قندهای محلول و تجمع کمتر یون های سدیم و کلر در برگ ها، از میزان مقاومت بیشتری نسبت به رقم ماری در برابر شوری برخوردار است.