رابطه میان خودپنداره تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان با توجه به نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از منظر روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل 41,876 دانش آموز پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان است که در سال تحصیلی 1396-1395 مشغول به تحصیل بوده اند. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 979 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی (AEQ)، خودپنداره تحصیلی (SSCI)، خودکارآمدی تحصیلی (ASEI) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) استفاده کردیم. تجزیه و تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری و با نرم افزارهای آماری SPSS و Amos انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد خودپنداره تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم به طور مستقیم بر اشتیاق تحصیلی اثر دارند. همچنین خودپنداره تحصیلی به شکل غیرمستقیم و از دو مسیر خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم با اشتیاق تحصیلی ارتباط دارد؛ بنابراین برای افزایش اشتیاق دانش آموزان به تحصیل باید به متغیرهای خودپنداره تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم توجه کرد.