تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر بخشودگی، کیفیت روابط زناشویی و تمایزیافتگی زنان مواجهشده با پیمانشکنی همسر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر بخشودگی، کیفیت روابط زناشویی و تمایزیافتگی زنان مواجه شده با پیمان شکنی همسر است. این پژوهش برحسب هدف کاربردی است و روش آن شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مطالعه حاضر، تمامی زنان دارای مشکل پیمان شکنی همسر مراجعه کننده به مرکز خدمات روان شناختی و روان پزشکی صبای شهر دزفول در سال 1398 هستند که از بین آن ها 30 نفر به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفری (گروه آزمایش و گروه کنترل) با گمارش تصادفی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های بخشودگی بین فردی (IFI)، کیفیت روابط زناشویی (QMRS) و تمایزیافتگی خود (DSI) است که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. در مرحله بعد، گروه آزمایش هشت جلسه نوددقیقه ای (هفته ای دو بار) مداخله دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش های کوواریانس یک راهه و چندراهه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد طرحواره درمانی می تواند به طور معناداری موجب افزایش بخشودگی، کیفیت روابط و تمایزیافتگی زنان مواجه شده با پیمان شکنی همسر شود (001/0< p)؛ بنابراین، استفاده از رویکرد طرحواره درمانی هیجانی به عنوان مداخله ای موثر برای پیشگیری از مشکلات زوجین پیشنهاد می شود.