ارزیابی داده های بارش شبکه بندی جهانی در پایش خشکسالی (مطالعه موردی: حوضه ی آبریز کارون بزرگ)

در این پژوهش عملکرد زمانی و مکانی 5 مجموعه داده ی بارش شبکه بندی جهانی شامل GPCC V8، CHIRPS V2، ECMWF ERA5، NASA MERRA2 و PERSIANN-CDR (PCDR) در پایش خشکسالی مورد ارزیابی قرار گرفته است. به این منظور از شاخص خشکسالی بارش استاندارد شده (SPI) و اطلاعات بارش 13 ایستگاه سینوپتیک سازمان هواشناسی ایران طی دوره ی سی ساله ی 2016-1987 استفاده شده است. مقایسه ها بر مبنای شاخص های کارایی شامل: همبستگی، خطای جذر میانگین مربعات (RMSE)، ضریب کارایی نش-ساتکلیف، و شاخص توافق اصلاح شده (MAI) و همچنین شاخص های تعیین دقت تشخیص خشکسالی شامل: نسبت هشداردهی اشتباه (FAR)، احتمال تشخیص (POD) و شاخص موفقیت قطعی (CSI) انجام گرفته است. نتایج نشان داد که مجموعه داده های GPCC، ERA5، PCDR توافق قوی با SPI مشاهداتی داشته اند به طوریکه روند و وقایع خشکسالی را به خوبی نشان داده اند و R2 آن ها با SPI مشاهداتی به ترتیب 90/0 < ، 89/0 < و 90/ < بوده است. همچنین میزان RMSE آن ها نسبت به CHIRPS و MERRA2 پایین تر و ضریب نش ساتکلیف و MAI آن ها بالاتر بوده است. نتایج همچنین نشان داد در بیشتر بخش های حوضه خصوصا شمال شرقی و جنوب غربی GPCC، ERA5 و PCDR دارای همبستگی و NSE بالاتری نسبت به سایر مجموعه داده ها بودند. از نظر تشخیص وقایع خشکسالی نیز مجموعه داده های GPCC، ERA5 وPCDR قدرت خوبی در 1- < SPI نشان دادند. با این حال در شدت های بالای خشکسالی میزان CSI تمامی مجموعه داده ها با روندی نزولی همراه بوده و بنابراین قدرت تشخیص وقایع خشکسالی کاهش یافته است. CHIRPS و MERRA2 عملکرد متوسط و ضعیفی در پایش خشکسالی این حوضه نشان داده اند.