رابطه ی مهارت های ارتباطی کارکنان اجرایی پلیس با مشارکت شهروندان در پیشگیری از جرم (مطالعه موردی کلانتری های حوزه ی غرب تهران)

مشارکت کنشی هدفمتد است که در فرایند تعاملی بین کنشگر و محیط اجتماعی او در جهت نیل به اهداف معین و از پیش تعریف شده نمود پبدا می کند. توجه به مولفه های تاثیرگذار بر مشارکت شهروندان که به افزایش عملکرد سازمان می انجامد، از جمله تقویت مهارت های ارتباطی کارکنان، یک ضرورت اساسی محسوب می گردد. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی رابطه ی بین مهارت های ارتباطی کارکنان اجرایی پلیس با مشارکت شهروندان در پیشگیری از جرم می باشد. روش مطالعه ی حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ی همبستگی است . این تحقیق در سال 1399در حوزه ی کلانتری های غرب تهران انجام پذیرفته است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی مراجعین بیشتر از بیست سال سن به معاونت های اجتماعی کلانتری های سرکلانتری دوم تهران تشکیل می دهند که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای و سپس تصادفی ساده و فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 176 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش را به ترتیب پرسش نامه ی 28 سیوالی مهارت های ارتباطی کارکنان و 16 سیوالی مشارکت تشکیل داده است. روایی هر دو ابزار به وسیله ی روایی صوری تایید و اعتبار آنها به وسیله ی آلفای کرونباخ محاسبه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که از نظر جامعه ی نمونه، بین ابعاد مهارت های ارتباطی کارکنان اجرایی پلیس و مشارکت شهروندان رابطه ی معناداری وجود دارد و میزان همبستگی آن در آزمون فرضیه ی اصلی معادل 799/. نشان داده شده است. بنابراین می توان با تقویت مهارت های ارتباطی در کلانتری ها ، پاسگاه ها و واحدهای اجرایی پلیس، میزان مشارکت مردم در تصمیم سازی و حمایت از برنامه های اجرایی پلیس را افزایش داد.