ارائه مدل پارادایمی مربیگری حرفه ای ورزش ایران

هدف تحقیق حاضر، ارایه مدل پارادایمی مربیگری حرفه ای ورزش ایران بود. روش تحقیق از نوع داده بنیاد، و مشارکت کنندگان، بیست نفر از مربیان و ورزشکاران رشته های فوتبال، فوتسال، والیبال، هندبال، دوومیدانی، بدمینتون، بدنسازی، پرورش اندام، ژیمناستیک، کاراته و شنا بودند. مربیان دارای مدارک بین المللی و از نظر هم ردیفان سرآمد بودند و ورزشکارانی انتخاب شدند که در سطح ملی و بین المللی فعالیت داشتند. آنها به صورت هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه های عمیق و اکتشافی انتخاب شدند. مصاحبه ها تا زمان رسیدن به اشباع نظری ادامه پیدا کرد. اعتبار یافته ها از طریق استفاده از افراد آگاه و منابع مکتوب، انتقال پذیری نتایج پژوهش، استخراج حداکثری و غیرتکراری داده ها انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که تعداد 590 کد مفهومی با تعداد 153 مولفه و 45 مقوله اصلی در قالب ابعاد شش گانه شامل عوامل علی (9)، عوامل زمینه ای (8)، مقوله مرکزی (1)، راهبردها (7)، شرایط مداخله گر (13) و پیامدها (7) استخراج شد. می توان نتیجه گرفت مربی باید علاوه بر توسعه عوامل فردی، به عوامل بین فردی و بافتی هم توجه کند و از دانش و هنر خود برای اجرای نقش ها، وظایف و فعالیت های متعددی که به عهده دارد، به نحو مطلوب استفاده کند.