بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های تمشک های سیاه به وسیله نشانگر مولکولی ISSR

پیشینه ارقام و گونه های وحشی تمشک سیاه سواحل جنوبی دریای مازندران به عنوان یک محل تنوع، نامشخص است. این پژوهش به منظور بررسی تنوع ژنتیکی 45 ژنوتیپ تمشک سیاه (وحشی و وارداتی) جمع آوری شده از نقاط مختلف ایران با استفاده از نشانگر مولکولی ISSR صورت گرفت. از ضریب تشابه جاکارد برای ترسیم نمودار خوشه ای بر اساس الگوریتم UPGMA، برای گروه بندی ژنوتیپ ها استفاده شد. نایج نشان داد 10 آغازگر در مجموع 345 باند ایجاد کردند که 344 باند چند شکل بودند و میانگین تولید تعداد باند برای هر پرایمر 5/34 بود. براساس نتایج PCA، ژنوتیپ ها در سه گروه طبقه بندی شدند. برخی از ژنوتیپ های وحشی در نزدیکی ارقام تجاری خاردار قرار گرفتند. نتایج تجزیه خوشه ای ژنوتیپ ها را به شش گروه تفکیک نمود. ژنوتیپ های وارداتی در این تقسیم بندی در یک گروه اما در زیرگروه مجزا قرار گرفتند که از لحاظ زمان رسیدن کاملا از یکدیگر قابل تفکیک بودند و شامل ارقام زودرس، میانرس و دیررس می باشند. این صفات ژنتیکی آنها را از هم جدا کرده و نتیجه مورفولوژی را تایید و آنها را به عنوان ارقام خاردار Silvan ، Marion و Tupi معرفی نمود. علاوه بر این نتایج نشان داد خزانه ژنی تمشک سیاه بی خار ایران فقط محدود به نوع اولیه و شیمر آن نمی باشد. بلکه احتمالا نمونه هایی از دو گام تکامل بعدی آن را در بر داشته و حتی ممکن است شامل برخی نمونه های جدید و تکامل یافته تر آنها نیز باشد.