تاثیر مدل آموزش واقعی بر تجسم دیداری- فضایی با توجه به نقش خودکارآمدی فنی دانشجویان فنی و مهندسی پسر در درس رسم فنی

پیشینه و اهداف:

 هدف پژوهش، بررسی تاثیر مدل آموزشی واقعی بر تجسم دیداری- فضایی با توجه به نقش خودکارآمدی فنی دانشجویان فنی مهندسی پسر در درس رسم فنی است.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان فنی پسر دوره کاردانی به تعداد 400 دانشجو که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 40 دانشجو به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش آزمون محقق ساخته، خودکارآمدی فنی، تجسم دیداری- فضایی و ارزیابی مدل آموزش واقعی است که روایی و پایایی پرسش نامه های مذکور به وسیله روایی محتوا با در نظر گرفتن نظرات و پیشنهادات استادان صاحب نظر، کارشناسان برنامه ریزی درسی و خبرگان روانشناسی و ضریب آلفای کرنباخ برای خرده مقیاس های اعتماد به نفس، انگیزه و پشتکار، ابتکار و پرسش نامه های خودکارآمدی فنی، تجسم دیداری- فضایی و ارزیابی مدل آموزش واقعی به ترتیب 88/.، 75/.، 81/.، 90/.، 80/. و 77/. به دست آمد.

نتایج نشان داد که روش مدل آموزش واقعی بر خودکارآمدی فنی، ابعادش و تجسم دیداری- فضایی و خودکارآمدی فنی با نقش میانجی بر دانشجویان فنی مهندسی پسر تاثیر دارد و میزان رضایت دانشجویان از روش تدریس براساس مدل واقعی در مولفه های درک نقشه به کمک مدل، طراحی هندسی، مدل های ملموس سه بعدی و سودمندی مدل های واقعی درحد مطلوبی است؛ ولی در مولفه های به کارگیری و آموزش عملی مدل های واقعی درحد مطلوبی نمی باشد.

مدل های واقعی دید دانشجویان را برای تهیه نقشه از روی نمونه واقعی صنعتی و همچنین ساخت مجدد  تقویت می کنند. ترسیم نقشه از روی تصاویر سه بعدی، آسان سازی طراحی نقشه ها و تسهیل فرایند کار با مجموعه ها و مکانیزم های صنعتی واقعی در شناسایی و درک حل مسایل فنی منجر به کسب تجربه های جدید و نو توسط دانشجویان می گردند.