سورفیکسیون (فراتخیل) فدرمن: مسئله‏ی تخیل یا حقیقت؟

در سورفیکسیون (فراتخیل)، مفهوم و ژانر ادبی که توسط ریمون فدرمن ابداع‎ شد، آن‏چه در برخورد نخست توجه خواننده را به خود جلب ‏می‏کند جایگاه حقیقت است. به عبارت دیگر، از همان ابتدا ذهن مخاطب درگیر این پرسش می‏شود که اگر نویسنده در این نوع ادبی رخدادهای واقعی زندگی‏اش را تعریف ‏می‏کند، موضوع تخیل در اثرش که ویژگی‏های اتوبیوگرافی را نیز دارد چه ‏می‏شود؟ اگر نگارنده حقیقت زیسته‏اش را بیان ‏می‏کند، به چه دلیل بستری برگرفته از تخیل را برای بازنمایی آن برمی‏گزیند؟ آیا مساله‌ی حقیقتی دست‏کاری‏ یا بازسازی ‏شده یا حتی فراتر از آن بحث کتمان حقیقت در میان است؟ کتمانی که نویسنده کم‏وبیش به آن اذعان ‏دارد.  به ‏طورکلی، در حوزه‏ی آثار راجع به من نویسنده، حقیقت یکی از مشغله‏‌‏‏های ذهنی در خوانش انتقادی است که از قرن‏ها پیش آغازشده و بحث میان ولتر و روسو یکی از مثال‏های شناخته‏شده در این زمینه است. در پژوهش حاضر، قصد داریم فراتخیل و تخیل را از دید فدرمن بررسی کنیم و برای مطالعه‏ی بهتر فراتخیل و مفاهیمی چون واقعیت و تخیل نزد این نویسنده به دو اثرش با عناوین «هیس» و «بازی ورق» با تکیه بر جامعه‏شناسی متن از دیدگاه پی‌یر زیما خواهیم‏پرداخت.