مقایسه مقدار ذخیره کربن خاک در گونه های پهن برگ و سوزنی برگ، مطالعه موردی: آبخوان کوهدشت

تراکم دی اکسید کربن اتمسفر در اثر فعالیت های انسانی، روند گرم شدن کره زمین را بسیار افزایش داده است. جنگل کاری یکی از راهکارهای موثر برای جذب دی اکسید کربن و افزایش ذخیره کربن در بوم سازگان خشکی و کاهش گرمایش زمین است. این پژوهش، با هدف بررسی مقایسه میزان ذخیره کربن خاک در توده های درختی منطقه آبخوان کوهدشت و ارایه بهترین مدل رگرسیونی ذخیره کربن بر اساس تمامی مشخصه های خاک انجام گرفت. در هر یک از توده های 20 ساله انجیر، انار، پسته، بادام زراعی و سرو نقره ای و مرتع شاهد، تعداد 10 کرت 5×5 متر به صورت تصادفی انتخاب و داخل هر کرت از عمق های صفر تا 10، 30-10 و 50-30 سانتی متری خاک، نمونه برداری انجام و مشخصه های خاکشناسی (بافت خاک، کربن آلی، وزن مخصوص ظاهری، هدایت الکتریکی، درصد آهک و اسیدیته خاک) اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که مقدار میانگین ذخیره کربن خاک در گونه پسته (54.94 تن در هکتار) به طور معنی داری بیشتر از انجیر (50.23 تن در هکتار)، بادام زراعی (31.53 تن در هکتار)، انار (27.09 تن در هکتار)، سرو نقره ای (24.17 تن در هکتار) و مرتع شاهد (9.01 تن در هکتار) است. در بین توده های مورد بررسی، اجزا تشکیل دهنده بافت خاک، مقدار اسیدیته، کربن آلی، هدایت الکتریکی و وزن مخصوص ظاهری خاک، اختلاف معنی داری را نشان می دهد. همچنین، نتیجه رگرسیون گام به گام نشان داد که بافت خاک و مقدار اسیدیته به ترتیب از مهمترین اجزاء تاثیرگذار بر مقدار ذخیره کربن خاک بودند.