مدل ناپابداری ازدواج بر اساس توانمندی ایگو با نقش میانجی توافق سنجی ازدواج

پژوهش حاضر با هدف مدل ناپابداری ازدواج بر اساس توانمندی ایگو با نقش میانجی توافق سنجی ازدواج انجام شد.

روش این پژوهش توصیفی و از نمونه طرح های همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. در این مطالعه 438 زوج به صورت در دسترس انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد پرسشنامه های شاخص بی ثباتی ازدواج ثنایی (1387)،  پرسشنامه روانشناختی قدرت ایگو استروم و همکاران (1997) و پرسشنامه توافق سنجی پیش از ازدواج را تکمیل کنند. داده های پژوهش با استفاده از شاخص های آماری توصیفی و استنباطی شامل میانگین، انحراف استاندارد، و تحلیل مسیر و معادلات ساختاری  با کمک نرم افزارها ایموس مورد بررسی قرارگرفتند.

استفاده از تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که همه شاخص های برازندگی حاصل از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری از برازش مدل ساختاری با داده های گرآوری شده حمایت می کنند (98/4=df/2، 910/0= CFI،  927/0= GFI ، 902/0= AGFI و 068/0= RMSEA). براین اساس فرضیه پژوهش تایید و چنین نتیجه گیری شد که توانمندی ایگو با ‏ میانجی گری توافق سنجی، ناپایداری ازدواج را پیش بینی می کند.

لذا متخصصانی که در حوزه سلامت روان  فعالیت دارند می توانند مداخلات روان شناختی مناسبی را در جهت تشخیص و همچنین غربالگری رفتارهای موثر در پایداری و ناپایداری ازدواج، و درمان این رفتارها و شناخت و کنترل عوامل موثر در ایجاد تعارضات زناشویی در نظر بگیرند.