اثر ایندول بوتریک اسید، نوع بستر کشت و قطر قلمه بر کمیت ریشه زایی قلمه گل محمدی

یکی از مهم ترین گونه های رز، گل محمدی است که بعضی از رقم های آن برای تولید اسانس اهمیت دارند و بعضی دیگر به عنوان رزهای باغی کشت می شوند. به منظور بررسی اثر هورمون ایندول بوتریک اسید (IBA)، بستر کشت و قطر قلمه بر کیفیت ریشه زایی گل محمدی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 30 تیمار و 3 تکرار طراحی و اجرا شد.تیمارها شامل بستر کشت در سه سطح (30% کوکوپیت+ 70% پرلیت، 50% کوکوپیت+ 50% پرلیت، 50% ماسه+ 50% پرلیت)، ایندول بوتریک اسید در پنج سطح (صفر، 1000، 2000، 3000 و 4000 میلی گرم بر لیتر) و قطر قلمه در دو سطح (13-5 و 20-13 میلی متر) بودند. نتایج نشان داد درصد زنده مانی قلمه گل محمدی با افزایش غلظت IBAتا 3000 میلی گرم بر لیتر به طور معنی داری افزایش یافت. بیشترین تعداد برگ در تیمار 2000 و 3000 میلی گرم در لیتر IBA و قلمه های قطورتر مشاهده شد. اثر متقابل غلظت هورمون IBA و قطر قلمه در اکثر پارامترها، به جز تعداد ریشه، معنی دار شد. بیشترین حجم و طول ریشه، تعداد ریشه، تعداد برگ، درصد زنده مانی و بلندترین طول ریشه در بستر کشت 30:70 کوکوپیت و پرلیت مشاهده شد. براساس نتایج  می توان کاربرد غلظت 2000 میلی گرم در لیتر هورمون IBA، قلمه های قطور (20-13 میلی متر) و بستر کشت 30:70 کوکوپیت و پرلیت را برای بیشترین درصد زنده مانی و تراکم ریشه توصیه کرد.