ارزیابی کیفیت و مدل سازی خدمات آموزشی در دانشگاه پیام نور

یکی از حساس ترین مراحل برنامه ریزی آموزشی ارزیابی میزان تحقق اهداف آموزشی است. شناسایی این میزان نیازمند ابزاری است که به وسیله آن کیفیت دوره های آموزشی با آن سنجیده شود. عدم وجود این ابزار باعث تصورات و برداشت های نابه جا از نظام آموزشی می شود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی کیفیت نظام آموزش از راه دور به منظور ارایه مدل در دانشگاه پیام نور ایران است. این پژوهش از نوع توصیفی است که با روش پیماشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 1217 نفر از استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی بودند. از میان آن ها 119 نفر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند و به پرسش نامه محقق ساخته پاسخ دادند. برای تعیین روایی و پایایی پرسش نامه به ترتیب از نظرات متخصصان علوم تربیتی و برنامه ریزی آموزش از دور و آلفای کران باخ استفاده شده است. پاسخ های استادان و دانشجویان پس از جمع آوری با استفاده از فنون آمار توصیفی و استنباطی و به کارگیری نرم افزار Lisrel,spss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته. نتایج تحقیق نشان می دهد که کیفیت خدمات ارایه شده در مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام نور در شاخص های ساختار برنامه درسی با میانگین (42/12) حمایت های دانشجویی (68/12) در حد متوسط ولی در شاخص پشتیبانی از اعضای هیات علمی (89/7) ضعیف (پایین تر از حد انتظار) بوده است. همچنین مقدار شاخص های برازندگی (97/0=CFI) و (085/0=RMSEA) نشان دهنده مناسب بودن مدل است. به عبارت دیگر می توان از این مدل به عنوان معیاری برای ارزیابی کیفیت خدمات ارایه شده در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی که مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات هستند نیز استفاده کرد.