بررسی تاثیر سفیدکننده و جرم گیر خانگی بر سختی و زبری سطحی بیس آکریلی پلاک های ارتودنسی

استفاده‌ی روزمره از پلاک ارتودنسی در دهان، امکان تجمع میکروب‌ها را افزایش داده و با عملکرد تمیز شدن خود به خود دهان تداخل دارد. هر چند تکنیک‌های مختلفی برای تمیز کردن وسایل ارتودنسی متحرک ارایه شده است، اما در مورد استفاده از روشی ایمن که خصوصیات فیزیکی دستگاه را حفظ کند، اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده از اسید هیدروکلریک 10 درصد (جهت برداشتن رسوبات کانی) و هیپوکلریت سدیم 5/25 درصد (جهت حذف مواد آلی و تغییر رنگ‌ها) بر روی سختی و زبری سطحی آکریل پلاک‌های متحرک ارتودنسی بود.

این مطالعه مقطعی- آزمایشگاهی در پاییز سال 1396 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شده است. در این مطالعه با استفاده از آکریل‌های خود سخت‌شونده‌ی ارتوکریل و آکروپارس، 80 قطعه‌ی آکریلی به ابعاد 3 × 10 × 12 میلی‌متر تهیه شد. سپس هر کدام به طور تصادفی به 4 گروه 20تایی تقسیم شدند.گروه اول شامل 15 دقیقه مغروق‌سازی در هیپوکلریت سدیم و 15 دقیقه در هیدروکلریک اسید،گروه دوم شامل دو بار فرایند مشابه گروه اول، گروه سوم شامل سه بار فرایند مشابه گروه اول و گروه چهارم یا شاهد، بدون مغروق‌سازی می‌باشد. سپس زبری سطحی و سختی نمونه‌ها مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون Two-Way ANOVA و در سطح معنی‌داری 0/05 استفاده شد.

دفعات مغروق‌سازی، تاثیر معنی‌داری بر سختی (0/958 = p value) و زبری سطحی (0/657 = p value)گروه‌های مختلف نداشت. سختی سطح بین دو نوع آکریل تفاوت معنی‌داری نداشت (0/077 = p value) ولی زبری سطحی گروه‌های آکروپارس به میزان معنی‌داری بالاتر از ارتوکریل بود (0/001 > p value).

15 دقیقه مغروق‌سازی در اسید هیدروکلریک 10 درصد و متعاقب آن 15 دقیقه هیپوکلریت سدیم 5/25 درصد و 3 بار تکرار این فرایند اثر معنی‌داری بر سختی و زبری سطحی آکریل خود سخت‌شونده‌ی ارتودنسی نداشت.