بررسی تاثیر متانول، تراکم و تداخل علف های هرز بر صفات مورفولوژی و عملکرد بامیه

افزایش تراکم گیاه زراعی و کاربرد متانول از جمله عواملی هستند که می توانند موجب افزایش توان رقابتی گیاه بامیه (Abelmuschus esculentus) با علف های هرز و درنتیجه افزایش عملکرد آن شوند. با این هدف آزمایشی به صورت کرت های خرد شده- فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند در سال زراعی 1396 انجام شد. تیمار متانول در دو سطح شامل (صفر و 20 درصد حجمی محلول پاشی متانول) در کرت های اصلی، تراکم در دو سطح شامل (پنج و 10 بوته در مترمربع) و دوره های عاری از علف هرز شامل (عاری از علف هرز تا پایان برداشت، عاری از علف هرز تا پنج هفته پس از سبز شدن و عاری از علف هرز تا 10 هفته پس از سبز شدن) به کرت های فرعی اختصاص یافت. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد میوه بامیه (1048 گرم بر مترمربع) و بیولوژیک (231 گرم بر مترمربع) در شرایط کاربرد 20 درصد حجمی متانول، تراکم 10 بوته در مترمربع و وجین علف های هرز در طول دوره رویش بود. بیشترین وزن خشک علف های هرز باریک برگ در شرایط عدم کاربرد متانول، تراکم پنج بوته در مترمربع و وجین علف های هرز تا پنج هفته پس از رویش (641 گرم بر مترمربع) و بیشترین وزن خشک علف های هرز پهن برگ در شرایط کاربرد متانول، تراکم پنج بوته در مترمربع و وجین علف های هرز تا پنج هفته پس از رویش (324 گرم بر مترمربع) بود. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که اگرچه متانول باعث بهبود صفات بامیه در شرایط تداخل و عاری از علف هرز شد؛ اما انتخاب تراکم مناسب (10 بوته در مترمربع) نقش بسیار مهمی در بهبود صفات موثر در عملکرد میوه بامیه و حفظ آن در شرایط رقابت با علف هرز داشت.