تاثیر تعامل انواع کانون توجه و محیط رقابتی بر یادگیری و اجرای پرتاب از بالای شانه با دست غیر برتر

کانون توجه و رقابت از عوامل جدایی ناپذیر ورزش و تاثیرگذار بر عملکرد و یادگیری مهارت حرکتی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تعامل انواع کانون توجه و محیط رقابتی بر اجرا و یادگیری پرتاب از بالای شانه با دست غیر برتر دانشآموزان پسر مقطع دبیرستان بود.

روش شناسی:

60 دانش آموز پسر راست دست با میانگین سنی (819/0±95/16) و ناآشنا با تکلیف که در شهر تبریز در حال تحصیل بودند به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به چهار گروه 15 نفری (دستورالعمل توجه بیرونی، دستورالعمل توجه درونی، دستورالعمل توجه بیرونی در محیط رقابتی و توجه درونی در محیط رقابتی) تقسیم شدند. سپس در مرحله اکتساب شش دسته ده کوششی پرتاب توپ تنیس خاکی از بالای سر را مطابق شرایط هر گروه تمرین کردند. آزمون یادداری و انتقال بعد از 24 ساعت از مرحله اکتساب انجام شد.

یافته ها:

پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک، یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در مورد عامل دسته نشان می دهد که اثرات اصلی گروه و دسته و نیز تعامل بین این دو متغیر معنادار است. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در تمام مراحل بین نمره های گروه ها تفاوت معنادار است و در هر دو شرایط رقابتی و غیررقابتی گروه توجه بیرونی عملکرد بهتری نسبت به گروه توجه درونی دارد و همچنین گروه توجه بیرونی در شرایط رقابتی بهتر از غیررقابتی است (05/0≥P). همچنین نتایج نشان می دهد که همه گروه ها در آزمون های اکتساب و یادداری نسبت به پیش آزمون پیشرفت دارند؛ بنابراین پیشنهاد می شود که مربیان و معلمان ورزشی در محیط های رقابتی نیز از دستورالعمل توجه بیرونی برای یادگیری مهارت های ورزشی استفاده کنند.