ارائه الگوی ساختاری تفسیری عوامل مقصدمحور موثر بر جذب و ماندگاری گردشگران (مطالعه موردی: شهر مشهد)

امروز گردشگری از اهمیت بالایی در اقتصاد جهانی برخوردار بوده و از منابع مهم درآمدهای ارزی کشورها و برون‏رفت از مشکلات اقتصادی در صحنه‏ های بی ن‏المللی، ملی، منطقه ‏ای، ناحیه ‏ای و محلی است. کلان‏شهر مشهد، به دلیل وجود بارگاه مقدس امام رضا (ع) و دارا بودن جاذبه ‏های متنوع دیگر، پتانسیل و ظرفیت قابل توجهی در جذب گردشگران دارد. ازآنجایی که برنامه‏ ریزی و ارزیابی صنعت گردشگری، مهم ترین بخش از فعالیت‏های گردشگری است و بسیاری از محققین معتقدند میزان اثرات مثبت گردشگری بر جوامع به طول اقامت گردشگران وابسته است؛ بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر سطح ‏بندی عوامل مقصد محور موثر بر جذب و ماندگاری گردشگر در شهر مشهد و ارایه الگوی ساختاری تفسیری و خوشه ‏بندی این عوامل به منظور کمک به متولیان صنعت گردشگری در این کلان‏شهر در جهت برنامه ‏ریزی مطلوب‏تر است. به منظور دستیابی به این هدف از رویکرد کیفی بهره گرفته شده است. بدین ترتیب که نظرات خبرگان در ارتباط با سطح ‏بندی عواملی که می‏توانند بر جذب و ماندگاری گردشگران در شهر مشهد موثر باشند، طی مصاحبه ‏های نیمه ساختار‏یافته و همچنین توزیع پرسشنامه جمع ‏آوری شده و پس از تجزیه وتحلیل داده ‏های حاصل و دستیابی به اشباع نظری، الگوی تعاملات عوامل حاصل با روش مدل‏سازی ساختاری تفسیری و خوشه ‏بندی آن ها نیز با روش MICMAC انجام پذیرفت. نتایج نشان می‏دهد که عوامل «قانونی و دولتی» و «مدیریتی» به عنوان عوامل محرک تاثیر فراوانی بر عوامل «رفاهی»، «زیرساختی»، «اقتصادی»، «فرهنگی اجتماعی» و «بازاریابی» به عنوان عوامل پیوندی دارند.