تاثیر تنش شوری بر فعالیت های فیزیولوژیک و آنتی اکسیدانی در دو لاین حساس و متحمل به شوری (NaCl) آفتابگردان روغنی (.Helianthus annuus L) در مرحله گیاهچه ای

غلظت بالای نمک در آب و خاک یکی از عمده ترین عوامل محدود کننده رشد و تولید گیاهان در سراسر جهان است. در این پژوهش اثرات تنش شوری بر فعالیت های فیزیولوژیک دو ژنوتیپ آفتابگردان روغنی در مرحله گیاهچه ای بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول ژنوتیپ در دو سطح: C64 و C68 و فاکتور دوم شوری در پنج سطح: صفر، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر تنش شوری بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد برهمکنش ژنوتیپ × تنش شوری در رابطه با صفات پرولین، کلروفیل کل و گایاکول پراکسیداز معنی دار است. با افزایش سطح تنش، محتوی پرولین و مالون دی آلدیید افزایش یافتند. از طرفی فتوسنتز خالص و میزان کلروفیل کل کاهش پیدا کردند که این کاهش در ژنوتیپ حساس (C64) نسبت به ژنوتیپ متحمل (C86) بیشتر بود. همچنین، با افزایش سطح شوری، فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در ژنوتیپ متحمل بیشتر از ژنوتیپ حساس بود. بنابراین بر اساس نتایج این آزمایش، واکنش متفاوت ژنوتیپ های متحمل و حساس در مواجهه با تنش شوری در سطح مولکولی تایید می شود و بنابراین می توان از ژنوتیپ C86 به عنوان ژنوتیپ متحمل به شوری در پروژه های تولید ارقام هیبرید متحمل به شوری استفاده نمود.