تحلیل مضمونی نگاره های «رویارویی اژدهااوژن با اژدها» نمونه موردی(رویارویی اسفندیار با اژدها) در نسخ خطی مصور شده در عصر ایلخانی

هنگامیکه نقاشی ایرانی مورد مطالعه قرار می گیرد، نخست تصویرسازی غیرواقع گرایانه ای براساس منابع ادبی و تاریخی است. اما نقاش تنها تصویرساز اشعار و روایات نیست بلکه بن مایه و مفهومی از دل داستان بیرون کشیده و به نمایش می گذارد. هنرمند در اثر ایجاد معنا می کند و مخاطب را برای دستیابی حقیقت به چالش می کشد. رویارویی با اژدها از موضاعاتی است که در تاریخ نگارگری با مضامین مختلف حماسی، مذهبی و قهرمان های مختلف به تصویر درآمده است. تعداد زیاد نگاره با این مضمون، امکانی فراهم آورده که با تطبیق نمونه های متعدد به چگونگی ارتباط نقوش و ویژگی های هنری در مکاتب مختلف و در کنار آن مفاهیم درونی این مضامین پی برد. نمونه موردی"رویارویی اسفندیار با اژدها" از موضاعاتی است که به رویاروی شاهزاده ایرانی با اژدها می پردازد. هدف نگارندگان این است، با روش تحلیلی از مطالعات اسناد به مضمون آثار دست یافته و به تحلیل آن بپردازد. نتیجه در مطالعه 5 مجلس نگارگری نشان می دهد هر تصویر محصول ترکیبی از روایات ادبی و انتزاع ذهن و سابقه ناخودآگاه ذهنی هنرمند است که توانسته به خوبی تصویر و نشان ذهنی اش را در تصویرنگاری شاهنامه پیاده کند. وجود دو سابقه ذهنی در دو فرهنگ ایرانی و ایلخانان غلبه تفکر ایرانی را در شاهنامه های مورد اشاره می توان دید.