معرفی سطح بهینه روشنه های تاجی برای زادآوری استقراریافته راش شرقی (Fagus orientalis Lipsky) در جنگل های طبیعی و آمیخته هیرکانی

استقرار زادآوری درختان در ارتباط با انواع روشنه ها و عوامل مرتبط به آن ها مانند ویژگی های فیزیوگرافی و درختان حاشیه، تضمین کننده پویایی و چرخه جای گشت در جنگل های طبیعی است. هدف پژوهش پیش رو، تعیین سطح بهینه روشنه ها در ارتباط با تغییرات تنوع گونه ای درختان حاشیه و واحدهای فیزیوگرافی برای بررسی تراکم و ارتفاع زادآوری مستقر راش (Fagusorientalis Lipsky) در مراحل مختلف رویشی است. بدین منظور، زادآوری مستقر درون روشنه ها در قطعه شاهد سری سه در گلندرود نور، آماربرداری صددرصد شد و مساحت هر روشنه با استفاده از روش شعاعی اندازه گیری شد. پس از تفکیک طبقه های سطحی روشنه ها، زادآوری استقراریافته درختان راش برمبنای قطر آن ها به سه طبقه 3/1 تا 5/2 (نهال)، 5/2 تا پنج (خال) و بزرگ تر از پنج سانتی متر (پیش به جا) تقسیم بندی شدند. تجزیه وتحلیل اطلاعات نشان داد که تغییرات تراکم هیچ کدام از انواع زادآوری، رابطه معنی داری با تغییرات سطح روشنه ها و عوامل مرتبط با آن ها نداشتند، اما ارتفاع نهال ها در ارتباط با واحدهای فیزیوگرافی و غنای گونه ای درختان حاشیه بین طبقه های سطحی روشنه ها، تغییرات معنی دار نشان داد. همچنین، ارتفاع خال گروه ها تنها با متغیر سطح روشنه و ارتفاع پایه های پیش به جا فقط با فراوانی درختان حاشیه روشنه ها، همبستگی وارونه معنی دار داشتند (ضریب های همبستگی به ترتیب 34/0- و 7/0-). نتایج این پژوهش نشان داد که مساحت بهینه روشنه ها برای استقرار انواع مراحل زادآوری راش با احتساب ویژگی های فیزیوگرافی، غنای گونه ای و فراوانی درختان حاشیه، شامل طبقه های سطحی کمتر از دو آر تا حداکثر 10 آر است.