بیولوژی و مدیریت گونه مهاجم (Echinochloa oryzoides (Ard.) Fritsch) و رایج (Echinochloa crus-galli (L.) Beauv.) سوروف در شالیزار

سوروف برنج، علف هرز انحصاری شالیزار است که در سال 1385 برای اولین بار از گیلان گزارش شد و اکنون، ده ها هزار هکتار از شالیزارها را آلوده کرده است. در این تحقیق، برخی ویژگی های سوروف برنج و سوروف رایج و نیز واکنش آن ها به برخی علف کش های انتخابی برنج جهت ارایه راهکاری برای مدیریت آن ها مطالعه شد. نتایج بررسی بیولوژی تطبیقی سوروف برنج در مقایسه با برنج و سوروف رایج نشان داد که زمان ظهور خوشه در گونه جدید، به ترتیب 11 و 21 روز زودتر از برنج هاشمی و سوروف بود. به علاوه خوشه گونه جدید، دارای رنگ روشن تر و طول کوتاه تری (8/12 سانتی متر) نسبت به سوروف رایج (23 سانتی متر) و برنج (6/27 سانتی متر) بود. ریزش بذر در سوروف برنج و برنج، کمتر از یک درصد و در گونه رایج سوروف، حدود 99 درصد بود. وزن هزار دانه سوروف برنج (5/4 گرم) بیشتر از سوروف رایج (5/2 گرم) و کمتر از برنج (25 گرم) بود. میزان جوانه زنی بذرهای یک ساله سوروف و سوروف برنج، به ترتیب نه و شش درصد و بذرهای سه ساله، به ترتیب 30 و 73 درصد بود. نتایج آزمایشات دزپاسخ نشان داد که حساسیت دو گونه سوروف به علف کش های پرتیلاکلر و تیوبنکارب مشابه بود، ولی گونه جدید، دارای حساسیت بیشتری به علف کش بن سولفورون متیل بود. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، به دلیل رنگ روشن و ظهور زود هنگام خوشه که امکان شناسایی آسان سوروف برنج را امکان پذیر می سازد و نیز عدم ریزش بذر و حساسیت بیشتر به علف کش ها، برای مدیریت این علف هرز، حذف فیزیکی قبل از برداشت برنج و رعایت تناوب علف کش ها به ویژه در مزارع بذری توصیه می شود.