«نگرشی به «روایت فتح» از شهید آوینی بر مبنای روایت گری»

شهید آوینی با تلفیقی از روایت ادبی و تاریخی در نوشتار «روایت فتح»و شیوه بیان منحصر به فرد خود وی در گفتار آن خلاقیتی بی نظیر و تاثیرگذار آفریده است. از خصوصیات بارز نثر «شهید آوینی»، در روایت گری، نقش آفرینی خیال انگیز با توجه به نوا و آهنگ در موسیقی کلام و شاخص نمودن گفتار و نوشتار با استفاده از استعاره های تاویلی است. به لحاظ معنایی نیز وی بر مفاهیم و درون مایه های آرمانی دین اسلام، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با تکیه بر مضامینی همچون عاشورا، ایمان به معاد، و... تاکید دارد. یکی از برجستگی های مستند «روایت فتح» در مقایسه با سایر مستندهای جنگی صداقت و حقیقت بینی راوی و عشق ورزیدن به شخصیت هایی است که با دل و جان از آنها روایت می کند. همچنین کاربرد استعاره ها در زبان تاویلی و رویکرد اشراقی در نوشتار و گفتار خود از دیگر برجستگی های این مستند است. نگارندگان در این جستار به دنبال دست یافتن به پاسخ این پرسش هستند که ویژگی های برجسته مستند دفاع مقدس «روایت فتح» چیست؟ این پژوهش، به روش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای تحلیل محتوای کیفی متن به بررسی برجستگی های گفتار متن «روایت فتح» از منظر روایت گری در مهم ترین اثر وی، «گنجینه آسمانی» می پردازد.