واکنش های مورفو-فیزیولوژیک برخی پایه های همگروهی جنس هلوسا به تنش خشکی

به منظور مقایسه تحمل چهار پایه رویشی از جنس هلوسا به تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح به طور کامل تصادفی با دو عامل پایه در چهار سطح شامل کادامن، Myrobalan 29c، GF677 و GN15 و خشکی در سه سطح شامل: 100، 75 و 50 % از ظرفیت زراعی اجرا شد. ارتفاع، تعداد برگ و قطر پاهنگ در طول تنش و محتوای نسبی آب برگ، کارایی استفاده از آب، محتوای کلروفیل ها و کاروتنوییدها، پرولین و قند محلول کل اندازه گیری شدند. وزن تر و خشک برگ و ریشه در همه پایه ها زیر تاثیر تنش کاهش یافت. در اثر خشکی تعداد برگ پایه GF677 کاهش و تعداد برگ سایر پایه ها نسبت به شاهد کاهش معنی داری نداشت. ارتفاع پایه Myrobalan 29c نسبت به پایه های دیگر بیشتر زیر تاثیر خشکی قرار گرفت. کاروتنوییدها در پایه کادامن و Myrobalan 29c کاهش یافت، اما در پایه GF677 و GN15 نسبت به شاهد تفاوتی نداشت. واکنش پایه ها به خشکی متفاوت بود به طوری که میزان پرولین برگ و ریشه، قند محلول برگ و ریشه و کارآیی استفاده از آب در پایه های GF677 و GN15 نسبت به کادامن و Myrobalan 29c بیشتر بود.