بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی سرپرستاران بیمارستان های شهر اصفهان

اقدامات مدیران برای کاهش اثرات منفی تعاملات اجتماعی امری ضروری برای تسهیل توسعه منابع انسانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان انجام شد.

روش این پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با آزمون پیگیری و گروه مداخله و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان در سال 1399بود. از میان آن ها 30 نفر که معیارهای ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده و با توجه به قرعه در دو گروه مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا افراد هر دو گروه، پرسشنامه های استاندارد سایش اجتماعی Duffy و همکاران و اشتیاق شغلی Schaufeli & Salanova را به عنوان پیش آزمون تکمیل و سپس گروه مداخله، آموزش غلبه بر سایش اجتماعی را در 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هفته ای دو جلسه دریافت کردند. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. بعد از پایان دوره، به عنوان پس آزمون و 45 روز بعد به عنوان پیگیری، همان پرسشنامه ها، توسط هر دو گروه مداخله و کنترل تکمیل شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.

یافته ها: 

بین میانگین نمرات سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی و ابعاد هر دو متغیر در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به طور کلی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). با توجه به افزایش نمره پیگیری نسبت به پس آزمون در متغیر سایش اجتماعی و کاهش آن در متغیر اشتیاق شغلی، در اثرات مداخله آموزشی، ثبات برقرار نیست.

نتیجه گیری:

 مداخله آموزشی غلبه بر سایش اجتماعی بر کاهش سایش اجتماعی و ابعاد آن و افزایش اشتیاق شغلی و ابعاد آن در سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان موثر بود.