مقایسه عملکردی آموزش و پرورش در کشورهای اندونزی، چین و استرالیا و وآلمان در دوران همه گیری بیماری کرونا و تعطیلی مدارس

همه گیری بیماری کووید 19 در ابتدای سال میلادی 2020 در سراسر جهان و ایران، با توجه به لزوم رعایت مسایل بهداشتی و فاصله گذاریهای اجتماعی ، تعطیلی مراکز آموزشی و مدارس را در پی داشته است. لذا این مراکز ناگزیر به استفاده از فضاهای مجازی و کلاسهای غیرحضوری شده اند تا دانش آموزان امکان ادامه تحصیل داشته باشند. استفاده از شیوه های آموزش آنلاین و در فضای مجازی پیش زمینه هایی احتیاج دارد. فراگیران به جای حضور در مدرسه و کلاس درس، در فضای خانه به صورت مجازی با معلم و دیگر دانش آموزان با کمترین تعاملات درگیر آموزش هستند. در سبک جدید آموزش، لزوم توجه به عناصر متعدد از جمله نقش معلمان، مدارس والدین جهت تامین شرایط و امکانات برای رسیدن به اهداف تربیتی و آموزشی مورد نظر پر رنگ تر شده و نسبت به آموزش حضوری از تفاوتهایی برخوردار می باشد. توجه به مسایل اقتصادی جهت دستیابی به  امکاناتی از قبیل تب لت، گوشی تلفن همراه، اینترنت ولزوم آمادگی معلمان و مدیران و آشنایی با فضاهای مجازی و... ، پیامدهای روانی- اجتماعی و عاطفی این دوران از اهمیت برخوردار می باشد، لذا استفاده و بررسی تجربیات دیگر جوامع و کشورها در این دوران می تواند راهگشا باشد. در این مقاله که به روش مروری و با مطالعه مقالات و موضوعات مرتبط در پایگاه های مختلف داده انجام شده است،  ضمن بررسی مقایسه ای  عناصر مشابه(معرفی طرح-معلمان-والدین-دانش آموزان) در تجربیات کشورهای اندونزی، چین و استرالیا و آلمان ، نکاتی در مورد عملکرد این کشورها مطرح شد، نتیجه اینکه هر کدام از این کشورها  با توجه به زمینه و فرهنگ خود و میزان اهمیت مسایل آموزشی با این موضوع برخوردار کرده درصدد پیدا کردن راه حل می باشند.