تاثیر محلول پاشی سدیم سلنات، تیتانیوم دی اکسید و تنظیم کننده رشدآلی بر برخی صفت های فیزیولوژیکی، عملکرد و درصد روغن گلرنگ (Carthamus tinctorius) در معرض تنش خشکی

به منظور مطالعه تاثیر محلول پاشی سلنات سدیم، دی اکسید تیتانیوم و تنظیم کننده رشد (هامون گرین®) روی برخی صفات فیزیولوژیک، عملکرد و درصد روغن رقم گلدشت گلرنگ تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) انجام شد. عامل اصلی شامل سطوح قطع آبیاری بر اساس مراحل فنولوژیک رشد در سه سطح شامل I1= شاهد (آبیاری کامل)، =I2 آبیاری تا مرحله R2 (تکمیل گلدهی) و =I3آبیاری تا مرحله R1 (تکمیل شاخه دهی) و عامل فرعی شامل شاهد(عدم محلول پاشی)، سلنات سدیم (2 میلی مولار)، دی اکسید تیتانیوم (03/0 درصد)، و تنظیم کننده رشد (1/0 لیتر) بودند. تنش خشکی باعث کاهش وزن هزار دانه، مقدار رطوبت نسبی برگ و محتوای کلروفیل شد. همچنین تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه و بیولوژیک گردید ولی در دو سطح I1 وI2 اختلاف معنی داری باهم نداشتند. بیش ترین مقدار کاتالاز(درI2 و عدم محلول پاشی)،و پرولین، آسکوربات و گایاکول پراکسیداز (در I3 و عدم محلول پاشی) به دست آمد. بیش ترین مقدار کربوهیدرات محلول نیز در تیمار محلول پاشی هامون گرین+ آبیاری کامل مشاهده شد. تیمار های اعمال شده بر روی درصد روغن دانه اثر معنی داری نداشتند. به طور کلی آبیاری تا مرحله گلدهی به جهت رعایت مصرف آب در تولید گلرنگ رقم گلدشت در منطقه مناسب به نظر می رسد.