ارزیابی مقایسه ای تاثیر درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان وابسته به/سوءمصرف مواد اپیوئیدی (داروهای افیونی)

اختلالات جنسی مرتبط با استفاده طولانی مدت از متادون و بوپرنورفین بسیار شایع هستند. به منظور بررسی تاثیرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفین (BMT) بر عملکرد جنسی زنانی که دچار وابستگی به سوء مصرف مواد اپیوییدی هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه ای تاثیر درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به وابستگی به سوءمصرف مواد اپیوییدی انجام شد تا اقدامات موثری جهت انتخاب بهتر در زمینه مشاوره و تصمیم گیری در خصوص درمان این افراد صورت گیرد.

روش کار:

این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال 96-1394 بر روی 89 زن مبتلا به سوء مصرف مواد افیونی انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، عملکرد جنسی و رضایت مندی زنانی که از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه های شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و رضایت جنسی لارسون در دو مقطع با فاصله 3 ماه تکمیل و جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی مستقل، یومن ویتنی و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها:

نمرات کل مقیاس (پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان) FSFI در گروه BMT به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). نمرات حاصل از مقیاس میل جنسی و خرده مقیاس های برانگیختگی در گروه BMT نسبت به گروه MMT به طور معنی داری بهبود یافتند (05/0>p). از نظر سطح رضایت جنسی در دو مقطع مورد بررسی، بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (25/0=p).

نتیجه گیری:

استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء مصرف مواد اپیوییدی می تواند تاثیر مثبت بیشتری نسبت به MMT در میل جنسی و برانگیختگی جنسی این افراد داشته باشد. این امر احتمالا منجر به پیوستگی بیشتری به استفاده از درمان نگهدارنده می شود. در موارد دیگر، این دو دارو از لحاظ میزان اثربخشی و ایجاد رضایت مندی از عملکرد جنسی مشابه یکدیگر هستند.