بررسی برخی شاخص های ایمنی ذاتی سرم و موکوس پوست ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با تنش شوری

تحقیق حاضر جهت ارزیابی برخی شاخص های ایمنی ذاتی سرم و موکوس پوست  ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با تنش شوری صورت گرفت. بدین منظور 180 قطعه بچه ماهی کپور با میانگین وزن 0/62±50 گرم تهیه و به سالن آبزی‏ پروری شهید فضلی ‏برآبادی دانشکده شیلات و محیط زیست دانشگاه گرگان انتقال یافت. پس از دو هفته آداپتاسیون، آزمایش در قالب  3 تیمار شامل تیمار آب شیرین (شوری ppt 0)، تیمار حاوی مخلوط 50 درصد آب شور و 50 درصد آب شیرین تیمار آب شور دریای خزر (شوری ppt 7) و (شوری ppt 14) انجام شد. جهت بررسی شاخص های ایمنی ذاتی (پروتئین محلول، فسفاتاز قلیایی و لیزوزیم) در پاسخ به تنش شوری، نمونه برداری از سرم و موکوس پوست در سه مرحله مجزا شامل روز سوم، روز ششم و روز نهم بعد از در معرض قرار گیری با شوری های مختلف انجام گرفت. نتایج نشان داد که تغییرات شوری تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین کل، ‏فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم سرم و موکوس ماهی داشت (0/05<p) ولی تغییرات شوری تاثیر معنی داری بر غلظت پروتئین محلول موکوس پوست ماهی نداشت (P>0/05). نتیجه گیری کلی تحقیق حاضر نشان داد که میزان لیزوزیم موکوس با افزایش شوری در همه دوره ها کاهش یافت. میزان لیزوزیم سرم در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، افزایش یافت ولی با گذشت زمان میزان این شاخص نسبت به ابتدای دوره کاهش یافت. میزان فسفاتاز قلیایی موکوس در روزهای ابتدایی در آب لب شور و در روزهای انتهایی در آب شور افزایش یافت ولی میزان آلکالین فسفاتاز سرم در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، کاهش و با گذشت زمان افزایش یافت. میزان پروتئین محلول موکوس طی دوره های مختلف شوری اختلاف معنی‏ داری وجود نداشت ولی پروتئین کل سرم خون در روزهای ابتدایی مواجهه با تنش شوری، افزایش یافت ولی با گذشت زمان میزان این شاخص نسبت به ابتدای دوره کاهش یافت.