پاسخ عملکرد تولیدی، گوارش پذیری مواد مغذی و شاخص های متابولیک به نسبت های متفاوت اسید پالمیتیک به استئاریک در جیره گاوهای هلشتاین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر نسبت های مختلف اسید پالمیتیک به اسید استیاریک در جیره گاوهای شیری بود. هشت راس گاو شیری (دفعات زایش 0/6±3/2، تولید شیر 3±40 کیلوگرم و میانگین روز شیردهی 13±56) در قالب طرح مربع لاتین 4 × 4 در دوره های آزمایشی 21 روزه استفاده شدند. جیره های آزمایشی حاوی نسبت های مختلف مکمل چربی عبارت بودند از 1- جیره P 100به عنوان شاهد (100 درصد اسید پالمیتیک)، 2- جیره P67S33 (33 درصد اسید استیاریک و 67 درصد اسید پالمیتیک) ، 3- جیره P33S67 (67 درصد اسید استیاریک و 33 درصد اسید پالمیتیک) و 4- جیره S100 (100 درصد اسید استیاریک). در هفته آخر دوره آزمایش، ماده خشک مصرفی اندازه گیری شد و مقدار شیر تولید شده در سه وعده دوشش به صورت انفرادی ثبت شد. گوارش پذیری طی سه روز متوالی در هفته آخر آزمایش با نمونه گیری مدفوع از رکتوم و قبل از شیردوشی وعده صبح اندازه گیری شد. نمونه های خون جمع آوری شده از ورید دمی در روز 19 آزمایش برای سنجش فراسنجه های متابولیک و هورمونی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که ماده خشک مصرفی، گوارش پذیری ماده خشک، چربی، پروتئین و الیاف شوینده خنثی، تولید شیر و شیر تصحیح شده برای انرژی، تولید و درصد پروتئین و لاکتوز شیر تحت تاثیر نسبت های مختلف اسید پالمیتیک و اسید استیاریک قرار نگرفت. جایگزینی اسید پالمیتیک با استیاریک سبب کاهش شیر تصحیح شده برای چربی، درصد چربی و نسبت چربی به پروتئین شد (0/05>p). غلظت NEFA پلاسما در جیره P67S33 در مقایسه با جیره های P33S67 و S100 بود تمایل به افزایش داشت (0/07=p). به طور کلی نتایج نشان داد افزایش سطح اسیداستیاریک در جیره منجر به کاهش درصد چربی و لاکتوز در شیر بدون تاثیر بر راندمان تولید شیر می شود.