مفهوم شناسی واژه «یووس» و «قنوط» در آیه 49 فصلت و ارائه معنای مناسب با بافت آیه

واژه‌های «یووس» و «قنوط» ازجمله واژگانی هستند که همزمان در یک آیه استعمال شده و بیشتر مترجمان آن را مترادف دانسته‌اند. اصل واژه «یووس» از «ایس» به‌معنای وجودداشتن و یافتن است و ارتباط آن با ناامیدی در جهت منفی و تقابلی با اصل، در این است که شخص ناامید تصور می‌کند که مطلوب وجود ندارد و نمی‌توان آن را یافت. واژه «قنوط» از «قنط» در اصل به‌معنای بریدن و قطع‌کردن است و در قرآن در معانی ناامیدی، آشکارشدن ناامیدی در چهره، حزن و منع آمده است. در آیه 49 فصلت به‌معنای مانع‌شدن است و دلیل انتخاب این معنا، اقوال لغویان متقدم و نیز عطف آن دو به‌وسیله واو عاطفه است. بر این پایه معنای آیه این است که انسان از دعای خیر خسته نمی‌شود و اگر به او شر رسد، ناامید می‌گردد و به سبب آن مانع از دعاکردن می‌شود. در بین مترجمان، دهلوی و بهبودی ترجمه نسبتا مناسبی را ارایه داده‌اند. آنها قنوط را به‌معنای قطع طمع دانسته‌اند. به‌نظر می‌رسد ترجمه‌های چون «ناامید است، به‌شدت ناامید است و...» در برگردان کلام خدا نارساست؛ زیرا خداوند دو خبر در کلام آورده است و مترجم نیز باید دو خبر به مخاطب برساند.