سطح بندی خطر مرگ بیماران داخلی در محیط های اورژانس پیش بیمارستانی

هدف :

در اورژانس پیش بیمارستانی شناسایی بیماران داخلی در معرض خطر و کمک به اتخاذ تصمیم های مناسب اهمیت دارد. یکی از روش هایی که به اتخاذ تصمیمات مناسب در محیط های پیش بیمارستانی کمک می نماید، سطح بندی خطراتی است که بیماران این حوزه را تهدید می کند. لذا این مطالعه با هدف سطح بندی خطر مرگ بیماران داخلی در محیط های اورژانس پیش بیمارستانی انجام شد.

این مطالعه یک مطالعه توصیفی از نوع طولی آینده نگر بود که از اول اردیبهشت تا آخر مرداد ماه سال 1398 به طول انجامید. 675 بیمار در این مطالعه مشارکت نمودند. نمونه گیری به صورت هدفمند، غیرتصادفی و متوالی از بین بیماران داخلی متقاضی استفاده از خدمات اورژانس پیش بیمارستانی، انجام شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه های جمعیت شناختی- بیماری و مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی بود. گردآوری داده ها توسط تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی و بر بالین بیماران انجام شد. سپس وضعیت بیماران تا زمان ترخیص از بخش اورژانس پیگیری گردید.

میانگین نمرات مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی 21/6±95/11 بود. میزان نسبت شانس برای هر نمره مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی، 193/1 بود، که نشان می دهد به ازاء هر یک واحد افزایش در نمرات مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی، 3/19% خطر مرگ بیماران افزایش می یابد. بیماران بر اساس نمرات مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی به سه سطح سبز، زرد و قرمز تقسیم بندی شدند. مساحت زیر منحنی راک برای نمرات مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی جهت شناسایی مرگ و نیاز به بستری شدن در بخش های مراقبت ویژه به ترتیب برابر با (901/0-793/0=CI) 847/0 و (799/0-711/0= CI) 755/0 بود که نشان دهنده حساسیت و ویژگی خوب این ابزار برای شناسایی بیماران بدحال می باشد.

مقیاس هشدار فوریت های داخلی پیش بیمارستانی می تواند جهت سطح بندی و تریاژ بیماران داخلی در اورژانس پیش بیمارستانی به ویژه در زمان بلایا مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس آن می توان بیمارانی که در سطح سوم و یا رنگ سبز قرار می گیرند را با تاخیر بیش تری به بیمارستان منتقل نمود و این کار می تواند کیفیت ارایه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی را در زمان بلایا ارتقا دهد.