ایده ادغام منطقه ‏ای در چشم اندازهای آسیای مرکزی و اوراسیا

ادغام منطقه‏ای یا نزدیک شدن و همکاری یکی از موضوعات اصلی گفتمان بین‌المللی است. در همین حال، پیشرفت تحقیقات علمی در آسیای میانه از جهت پرداختن به موضوعات ادغام کافی نیست و این موضوع بیشتر در سطح محاوره‏ای ارایه می‏شود. در این مقاله، سعی در درک علمی فرایندهای ادغام در آسیای میانه و به‌طور گسترده‏تر در اوراسیا می‏باشد. پرسش این است که «آیا پدیده‏های ادغام که هنوز در حال تغییر هستند، می‏توانند به‌عنوان یکپارچگی واقعی تعریف شوند؟ و یا به ‌عبارتی دیگر، آیا می‏توان از آسیای میانه به‌عنوان منطقه ژیوپلیتیکی واقعی یاد کرد یا خیر؟» فرضیه این است که ایده‏های ادغام در میان کشورهای آسیای میانه به دلیل سردرگمی حاکمیت‏‏‏ها و مشکلات داخلی موفقیت‌آمیز نبوده و ایده‏های ادغامی هم که بازیگران فرامنطقه‏ای ارایه داده‌اند چشم‌انداز مبهمی پیش‌روی خود دارند. در کنار این، تعیین موازنه و تعیین پیوندهای همبستگی بین مکانیسم‏‏‏ها وسازمان‏های منطقه‏ای فعال از نوع ادغام، مانند اتحادیه اقتصادی اوراسیا با پروژه‏های ایده اوراسیای پیشنهادشده کشورهای منطقه پس از شوروی مناسب است. این پژوهش، ایده سیاسی (پروژه‌ها) در مورد ادغام منطقه‏ای و چشم‌اندازهای آن را بررسی می‌کند.