بررسی میزان ابتلا به تریکوموناس واژینالیس و گنوره و عوامل همراه آنها در محکومین زن ندامتگاه اوین شهر تهران در سال 1382

با توجه به اهمیت بیماری های منقله از راه تماس جنسی(Sexually Transmitted Disease) STD این مطالعه با هدف تعین آلودگی به تریکوموناس واژینالیس و گنوره و عوامل همراه آنها در محکومین زن ندامتگاه اولین شهر تهران در سال 1382 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی 151 مددجو که سابقه یک بار ازدواج داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات از مددجویان توسط مجری طرح و از طریق پرسش صورت گرفت. معاینه بالینی توسط کارشناس ماما انجام شد. برای تشخیص تریکوموناس واژینالیس از نمونه ترشحات واژن بلافاصله لام تهیه شد و سریعا توسط کارشناس آزمایشگاه و مجری طرح مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهت تشخیص گنوره بعد از کشت نمونه ها در آزمایشگاه لام تهیه شد و بعد از رنگ آمیزی مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه که بر روی 151 مددجو با محدوده سنی، 58-18 سال و میانگین سنی 32 سال صورت گرفت، 26.5% آنها به تریکوموناس واژینالیس آلوده بودند، ولی آلودگی به گنوره در هیچکدام از افراد مورد مطالعه وجود نداشت.
نتایج این تحقیق نشان می دهد که گروهی از مددجویان که به رعایت مسایل بهداشتی و درمانی بی توجه می باشند بیشتر در معرض آلودگی و ابتلای به تریکوموناس واژینالیس قرار دارند. در جامعه مورد بررسی علیرغم درمان و دوران محکومیت، باز هم درصد آلودگی بالا بود. بنابراین ضرورت آموزش، معاینات اجباری، درمان و پیگیری در این گروه افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.