مدل یابی روابط بین خودکارآمدی مقابله با سرطان با تبعیت از درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان: نقش واسطه ای حمایت اجتماعی

مدیریت شرایط، بهبود پیامدهای اقدامات بهداشتی، جلوگیری از ناتوانی بیشتر و کاهش هزینه مراقبت های بهداشتی برای مبتلایان به بیماری های مزمن امری اساسی است. تبعیت از درمان، یکی از مولفه های کلیدی در مدیریت بیماری های مزمن است. هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری خودکارآمدی مقابله با سرطان با واسطه حمایت اجتماعی بر تبعیت از درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان در استان لرستان بود.

روش پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش، همبستگی از نوع الگویابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان پستان در استان لرستان بود که برای پیگیری درمان به بیمارستان شهید رحیمی شهر خرم آباد مراجعه کرده بودند و 300 نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس، پرسشنامه های خودکارآمدی استفاده مناسب از دارو، مقیاس رفتار سرطان و پرسشنامه پیامدهای درمانی حمایت اجتماعی را تکمیل کردند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آمار AMOS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

بین خودکارآمدی مقابله با سرطان و حمایت اجتماعی با تبعیت از درمان رابطه معنی داری مشاهده شد. نتایج الگویابی معادلات ساختاری نشان دهنده برازش مطلوب مدل با داده های تجربی بود و فرضیه کلی تحقیق تایید گردید. خودکارآمدی مقابله با سرطان اثر مستقیم معناداری بر تبعیت از درمان دارد. همچنین خودکارآمدی مقابله با سرطان به واسطه ی حمایت اجتماعی اثر غیرمستقیم و معناداری بر تبعیت از درمان نشان داد.

این پژوهش بیانگر نقش موثر حمایت اجتماعی در برآیند تدابیر اجتماعی و فردی برای افزایش تبعیت از درمان در مبتلایان به سرطان پستان بود.