ارزیابی کارایی پرتوتابی مایکروویو و افزودنی های جاذب سموم بر دیازینون باقی مانده در تفاله انگور ‏سفید و تاثیر آن بر برخی فراسنجه ‏های شکمبه‏ای در شرایط برون تنی

هدف این پژوهش بررسی اثر پرتو تابی مایکروویو و جاذب‏های مختلف سموم بر میزان دیازینون باقی‏‏مانده در تفاله انگور سفید و تاثیرگذاری این فرآوری‏ها بر برخی فراسنجه‏ های شکمبه و تولید گاز در شرایط برون تنی بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1- تفاله انگور سفید بدون فرآوری یا گروه شاهد، 2- تفاله انگور فرآوری شده با پرتو تابی مایکروویو، 3-‏ تفاله انگور فرآوری شده با جاذب سموم مایکوفیکس پلاس (Mycofix-plus)، 4- تفاله انگور فرآوری شده با جاذب سموم بیوتوکس (Bio-Tox) و 5- تفاله انگور فرآوری شده با اسیدیفایر بیواسید (Bio-Acid) بود. نتایج این آزمایش نشان دهنده افزایش معنی‏دار (05/0<p) مقدار ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمار حاوی فرآوری با پرتو تابی مایکروویو بود. فرآوری‏های مختلف سبب کاهش (05/0 <p) مقادیر سم دیازینون در تفاله انگور سفید شد، به طوری که بیشترین سم دیازینون در تیمار شاهد (mg/kg 86/3) و کمترین مقدار سم در تیمار فرآوری شده با مکمل Bio-Tox برابر با (mg/kg 57/0) مشاهده شد. مقادیر گاز تولیدی در ساعات مختلف انکوباسیون، غلظت کل اسیدهای چرب فرار و پروپیونات شکمبه، قابلیت هضم ماده خشک و میزان متان تولیدی درنتیجه فرآوری‏های مختلف افزایش یافت (05/0 <p). فرآوری‏های مختلف میزان استات را کاهش و درعین حال تاثیر معنی‏داری (05/0>p) بر جمعیت تک یاخته ای شکمبه‏ نداشت. افزودن جاذب‏های مختلف سبب افزایش (05/0p<) میزان بوتیرات و ایزوبوتیرات شد. به طورکلی، پرتو تابی مایکروویو و جاذب‏های مختلف مقادیر سم دیازینون در تفاله انگور سفید را کاهش داد و سبب بهبود برخی فراسنجه‏های شکمبه در شرایط برون تنی شد.