اثر کود حفاظتی سیلیکات فسفیت پتاسیم بر پاسخ های تغذیه ای توت فرنگی (Fragaria x ananassa) و کنترل کنه تارتن دونقطه ای

استفاده از آفت کش ها، به ویژه در محصولاتی که به صورت تازه مصرف می شوند موجب نگرانی است. هدف از این پژوهش استفاده از ترکیب شیمیایی سنتز شده از عناصر غذایی در کنار ترکیبات کمپلکس کننده و بررسی اثر آن ها بر کنترل کنه تارتن در گیاه توت فرنگی است. تیمارها شامل ترکیب کود تجاری ویروگارد در دو غلظت (2 و 5 در هزار) (غلظت توصیه شده توسط شرکت سازنده) و کود حفاظتی سنتز شده در این پژوهش در غلظت 10 در هزار (غلظت موثر تعیین شده در پیش آزمایش) و ترکیب کود حفاظتی+ آفت کش (نصف غلظت مجاز) و تیمار شاهد (آب مقطر) در دو مرحله اعمال تیمارهای کودی قبل از آلودگی گیاه به کنه و بعد از آلودگی گیاه به کنه در شش تکرار بود که در شرایط گلخانه ای اجرا گردید. در دوره داشت پس از اعمال تیمارهای کودی، درصد تلفات کنه متاثر از تیمارهای کودی با فرمول هندرسون-تیلتون اندازه گیری شد. پس از دوره داشت، گیاهان برداشت و ویژگی های ماده تر و خشک، مساحت سطح برگ به عنوان خصوصیات مورفولوژیکی؛ غلظت عناصر غذایی پتاسیم، فسفر و سیلیسیم در اندام هوایی گیاه و همچنین pH و اسیدیته قابل تیتراسیون(TA)، ویتامین ث، مواد جامد کل محلول (TSS) و محتوای آنتی اکسیدان میوه به عنوان خصوصیات پس از برداشت میوه توت فرنگی، اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین درصد تلفات کنه (2/79 درصد) در تیمار کود حفاظتی+سم در هر دو مرحله اعمال قبل و بعد از آلودگی گیاه به کنه بود. کود حفاظتی سنتز شده بیشترین اثر را بر روی وزن تر و خشک شاخساره داشت. بیشترین مقدار پتاسیم (g/kg 26/29)، در کود ویروگارد در غلظت 5 در هزار بود و برای دو عنصر فسفر (g/kg 48/6) و سیلیسیم (mg/kg 753) مربوط به کود حفاظتی سنتز شده به صورت تکی بود. در مجموع، استفاده از ترکیبات مورد استفاده، علاوه برکاهش مصرف سموم، کیفیت میوه توت فرنگی را نیز افزایش داد.