بررسی صلاحیت های بالینی روان پرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روان پزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398

صلاحیت بالینی به عنوان استفاده از دانش، مهارت، توانایی، رفتار و ویژگی هایی جهت انجام موفق وظایف مهم کاری در حیطه پرستاری بهداشت روانی در نظر گرفته شده است.علیرغم آموزش هایی که پرستاران را برای تشخیص و مداخله در جهت ارتقای سلامت روان و کاهش خطرات بیماری های روانپزشکی آماده می کند، اکثر پرستاران در حال حاضر آمادگی محدودی در ارایه مراقبت های روان پرستاری دارند. لذا این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت های بالینی روان پرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روان پزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398 انجام شد.

این مطالعه، یک تحقیق توصیفی مقطعی می باشد. نمونه های پژوهش شامل 173 پرستار شاغل در بیمارستان روانپزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند که بعد از اخذ رضایت نامه آگاهانه کتبی به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. تعداد سرپرستاران نیز 25 نفر بودند که چکلیست ها را برای پرستاران زیرمجموعه خود پر کردند. برای گردآوری داده ها از ابزار زیر استفاده شد: 1.پرسشنامه دموگرافیک، 2.پرسشنامه خودارزیابی صلاحیت های بالینی روان پرستاران و 3.چک لیست صلاحیت های بالینی روان پرستاران. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد.

نمره کل برای خودارزیابی صلاحیت ها 62/148 و نمره کل برای ارزیابی سرپرستاران برابر با 9/118 بود. به این معنی که پرستاران صلاحیت بالینی خود را در سطح عالی و سرپرستاران صلاحیت بالینی آن ها را در سطح خوب ارزیابی کردند. هیچ کدام از متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته(خودارزیابی صلاحیت های بالینی و ارزیابی صلاحیت های بالینی توسط سرپرستار) ارتباط معناداری نداشتند.

در کل می توان نتیجه گرفت که صلاحیت بالینی روان پرستاران از دیدگاه خود و سرپرستارانشان مطلوب بوده است. ارایه یک الگو و برنامه عملکردی برای ارزیابی صلاحیت بالینی می تواند به مدیران پرستاری و سرپرستاران کمک کند تا کارکنان بالینی خود را در ارتباط با سطح مهارت های بالینی خود تحت پایش قرار دهند. چرا که پرستاران برای عملکرد بالینی مطلوب نیاز به صلاحیت بالینی در همه ابعاد مهارتی دارند. به طوری که مدیران و سرپرستاران بایستی بر میزان صلاحیت بالینی کارکنان پرستاری خود اشراف کامل داشته باشند و کارکنان دارای شایستگی بالا را شناسایی و تشویق کنند و از حیطه هایی که پرستاران در آنان دچار ضعف و نارسایی هستند مطلع بوده و سعی در تقویت نقاط ضعف آنان داشته باشند.