رابطه جهت گیری هدف و اهمال کاری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی با تاکید بر نقش میانجی خودتنظیمی تحصیلی در دانشجویان پرستاری

پژوهش حاضر با هدف، رابطه جهت گیری هدف و اهمال کاری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی با تاکید بر نقش میانجی خودتنظیمی تحصیلی در دانشجویان پرستاری انجام گرفت.

روش پژوهش همبستگی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بجنورد در سال تحصیلی 99-1398 که از میان آن ها تعداد 303 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش و جکسون (1981)، مقیاس اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، پرسشنامه راهبردهای انگیزش برای یادگیری (MSLQ) پینتریچ و دی گروت (1990) و پرسشنامه سنجش جهت گیری های هدفی الیوت و مک گرگور (2001) که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار Amos-24 استفاده گردید.

نتایج نشان داد تمام شاخص های مدل تدوین شده تحقیق، در دامنه مطلوب قرار دارند. در حالت کلی شاخص های برازش در دامنه های موردقبول می باشند. همچنین رابطه بین جهت گیری هدف و اهمال کاری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی معنی دار نمی باشد اما بین خودتنظیمی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی رابطه معنی داری برقرار است. همچنین خودتنظیمی تحصیلی نقش میانجی بین جهت گیری هدف و فرسودگی تحصیلی ایفا می کند اما خودتنظیمی تحصیلی نقش میانجی بین اهمال کاری تحصیلی و فرسودگی تحصیلی ایفا نمی کند.

نتیجه گیری: 

مسیولین دانشگاه های علوم پزشکی موضوع فرسودگی تحصیلی دانشجویان را به طورجدی موردتوجه قرار دهند و برنامه ریزی های مناسبی را در قالب برنامه های بلندمدت برای کاهش آن تدارک ببینند.